Dag 132 Moni

Wonder boven ging het wakker worden bij iedereen eigenlijk prima. Veel hoefde we ook niet te doen, ogen open, bed uit, kleren aan en in de auto gaan zitten. We werden nu zo ver mogelijk met de auto gebracht zodat het nog maar 20 min lopen was en de terug weg gingen we wel lopend doen. Nou het was wel fijn dat we gebracht werden. Het is namelijk echt een heel eind stijl omhoog en pikkedonker. Toen te voet verder, we werden direct al gespot door een man die boven op de berg koffie, thee en gingerthee verkocht. Zijn tactiek was volgens mij benenden mensen oppikken, al lopend naar boven een praatje mee maken en dan hopen dat ze boven bij hem wat kopen. Dat werd al snel duidelijk want begon al de hele tijd te zeggen your my friend right, your my friend en dat we boven bij hem moesten kopen.

Eenmaal boven was het even wachten, maar niet zo lang want het begon al lichter te worden. We hadden wel een paar wolken, waardoor het wat langer duurde voordat we zon zagen, maar wolken geven ook wel weer een mooi beeld. Vanaf het uitzichtpunt hadden we zicht op twee meren en als je aan de andere kant ging staan zag je het derde meer. Het derde meer was donker en lag toen wij er waren ook nog in de schaduw. De andere twee meren hadden een blauwe tint, een was turquoise en de andere was een soort mosgroen. Het was een prachtig gezicht, zittend op een berg kijken naar de zonsopgang met de meren op de achtergrond.

Wat ook bijzonder is, is dat deze meren van kleur veranderen, dat proces duurt jaren maar hoe, geen idee, maar het is wel bijzonder. 
Op de weg terug naar benenden zijn we de meren nog van dichter bij gaan bekijken. Of dat helemaal de bedoeling was weten we niet, want echt een pad was er niet maar het gaf wel een prachtig zicht op de meren en het heeft weer mooie foto's opgeleverd.

Toen begon de tocht naar benenden, het zou ongeveer twee en een half uur duren. Het eerste deel van de tocht was precies dezelfde weg terug als we gekomen waren, over een geasfalteerde slingerweg die best stijl naar beneden ging. Het uitzicht was wel prachtig over de bergen, met de ochtend zon. Pfoe wel een warme ochtend zon, of het hier nou vroeg is of niet dat maakt niet uit, als de zon schijnt is het warm, heet! Gelukkig was het wel naar beneden, maar het was nog steeds zweten geblazen en naar beneden is altijd zwaarder dan je door hebt. Maar het was wel gezellig, op zo'n wandeling heb je altijd de tijd om echt met iemand te praten. We hadden zelfs nog banaantjes onderweg gevonden. Dat wilde ik nou altijd nog een keer doen, gewoon onderweg ergens een banaantje plukken. Dit was wel van een afgevallen tak, maar dat maakt niet uit. 
Gelukkig kwam er op een gegeven moment een shortcut en gingen we van de geasfalteerde weg af. Toen kwamen we direct al bij 3 hele schattige babygeitjes en hun moeder, ze waren echt net geboren want de placenta hing nog half uit de moeder. Nadat we ze bewonderd hadden weer verder, je moest hier wel voorzichtiger zijn dat je niet uitgleed. We dachten dat we ook nog langs hotspings konden gaan omdat die op de weg lagen, maar dat was nog 9 kilometer dus dat hebben we toch maar niet gedaan, ook omdat we het al heet hadden. Onderweg kwamen we ook nog bij een waterval, een mooie maar niet heel spectaculair. We wilde ook vooral  weer bij ons guesthouse zijn, we waren namelijk ondertussen al 3 uur aan het lopen zonder ontbijt alleen met wat crackertjes dus we hadden wel zin in de banenenpannekoek die op ons lag te wachten.

Maar vanaf de waterval was het niet ver meer, dus al snel zaten we gelukkig aan de banenenpannekoek :) we wilde vanmiddag eigenlijk met de publicbus naar maumere toe, alleen we hoorde toen we terug kwamen van de vulkaan dat er geen verkeer tussen ende en moni mogelijk was er was namelijk een storm geweest waardoor er nu allemaal rotsblokken op de weg lagen. De public bus kwam van ende dus die reed niet, dus het werd weer een privé auto, wat eigenlijk helemaal niet erg is het is namelijk een stuk comfortabeler. Het was wel iets duurder maar we hadden geen keuze en omdat we met zn 5e waren viel de prijs ook wel weer mee. 

We hadden een advertentie zien hangen van goedkope beach bungalows, dus daar heeft onze chauffeur ons direct naar toe gebracht. Het werd uiteindelijk geen beach bungalow en iets duurder dan we dachten (maar door de bijdrage van onze lieve opa en omas kunnen we het ons prima veroorloven en zwemmen in de zee is gratis ;) ) maar wel een goede schone kamer bij het strand. Het is een heerijk plaatje met een restaurant met zicht over de zee. Hier vermaken we ons nog wel een dag, want morgen bliiven we nog hier en de dag daarna naar Larantuka. 

We hebben vandaag nog lekker aan her strand gelegen en s avonds naar een restaurant in de buurt gelopen want daar hadden ze wifi. Dat werkte alleen toen niet goed genoeg om verhalen erop te zetten. Guus en ik zijn er niet zo lang gebleven, want ik voelde me niet zo lekker dus we zijn lekker vroeg naar bed gegaan.