Dag 144: langtang village

Omdat we het gisteren zo fijn vonden om vroeg aan te komen op de plek van bestemming zijn we vannochtend ook maar vroeg opgestaan. Om zes uur de wekker gezet maar we waren allebei al net iets eerder wakker. We waren van alle mensen die hier sliepen die eerste die op waren. We hadden gisteren al ons ontbijt gevraagd en om tien over half zeven stond dat klaar. Veerle had tibetaans brood met yak kaas en ik had een kaas momo. Dezelfde die ik gister middag als lunch had. Niet echt een typisch ontbijt maar wel heel lekker. 

Om 07:12 waren we weer op pad. Ik had gelezen dat het eerste stuk flink omhoog zou gaan dit zou zo zijn tot aan de lunch stop en vanaf daar zouden we in een gletsjer vallei zijn, waar het niet meer zo stijl is. We begonnen op 2500 meter en zouden vandaag stijgen naar 3400 meter. Al snel kwamen we onze eerste yaks tegen. Er kwam net zoals bij de ezels een stoet yaks het pad afgelopen. Je moet dan aan de kant van de berg wand gaan staan, zodat ze je niet naar beneden kunnen duwen. Het waren er echt wel veel en ik denk dat we 10 minuten hebben moeten wachten voordat ze voorbij waren. Ze hadden echt flinke horens en hele lange wollige staarten, en volgens mij waren ze een beetje bang voor ons. Steeds als ze naast ons waren zetten ze een snellere pas in en rende ze ons voorbij. Het was in het begin inderdaad wel flink stijgen, maar het ging ons gelukkig beter af dan het einde van gister avond. Dit kwam doordat na elk stukje omhoog we een vlak stuk kregen waardoor we konden bijkomen. Gelukkig herstellen we ook redelijk snel want anders was dit niet zo gemakkelijk gegaan, na gisteren. Nu liepen we ook weer door bos, maar het was wel weer heel anders dan gisteren. Hoe anders kan ik niet goed beschrijven, maar het was anders. Hier zagen we ook wat eekhoorntjes en een wat groter beest. Waarschijnlijk was het of een marter, of een lemming of een wezel, maar we weten het eigenlijk niet, dir moeten we nog opzoeken. 

Toen kwamen we op de 3000 meter grens. Hier was een helikopter landingsplaats en ook weer een militaire post waar we ons moesten registreren. Dit zou denk ik allemaal zo zijn omdat je vanaf de 3000 meter last kan krijgen van hoogte ziekte. Er stond hier ook een enorm bord met hoe je er mee om moest gaan. Veel eten, veel drinken, geen alcohol, niet roken en eigenlijk niet meer dan 300 meter per dag stijgen. Alleen gaan we vandaag naar de 3400 meter en de dag erna naar 3900, dus dan houden we ons niet aan die limieten. Maar bij deze trek stopt iedereen op die plekken, dus ik hoop maar dat we er geen last van krijgen.

Net na de 3000 meter zouden we gaan lunchen, maar eerst moesten we een flink stuk omhoog. Pfwaaaww wat was dat heftig zeg, echt om de tien stappen stond ik stil om op adem te komen en veerle had hier ook last van. We nemen maar aan dat dit door de hoogte komt, maar we hadden echt niet verwacht dat je dat zo snel zou merken. Het was wel heftig zeg. Nu hebben we ook boven een uurtje geacclimatiseerd met een bord aardappelen, kaas en groente en een snicker momo. Dit was ook geen zachte kleine maar een grote harde gevuld met gesmolten snickers, jammie. Het was echt een lief vrouwtje en misschien willen we hier wel op de terug weg slapen. 

Daarna was het nog twee uurtjes naar langtang en gelukkig viel het stijgen wel mee. Je kwam nu allemaal vrouwtjes en mannetjes tegen die hun lodge, hotel of guesthouse aanbevolen. Allemaal kaartjes gekregen, en niet alleen voor het volgende dorpje maar ook al voor de rest van de dagen. Ze komen allemaal een beetje wanhopig over. We krijgen ook overal een gratis kamer, gratis douche en zelfs korting op het eten. Echt bizar dat dat hier zo kan. Het eten is dan wel weer heel prijzig hier, dus uiteindelijk verdienen ze nog wel iets, maar het kan niet veel zijn.

Eigenlijk zouden we stoppen in Langtang village, maar wij hadden niet zo'n zin om weer in een grote guesthouse te zitten waar 20 man zouden zijn. Toen we net voor langtang waren zagen we een leuk hutje en omdat we eigenlijk kapot waren zijn we daar maar gestopt. Morgen was ook maar een halve dag lopen tot de bestemming, dus die 20 minuten extra vonden we niet erg. Dit hutje werd gerund door een ouder stel en ze waren echt heel schattig samen, echt zo'n lief opaatje en omaatje. We hadden het hutje uiteindelijk ook voor ons zelf. Dus gewoon slaapkamer en woonkamer, en het bizarre is dat je dat dus gratis krijgt. Hier was het eten ook nog niet duur, dus we schaamden ons bijna voor hoe goedkoop we het kregen. Als tussendoortje een kaasplankje gehad en heerlijk how i met your mother op de tablet gekeken, we konden hier namelijk goed opladen. Het was zo rustig hier, iedereen liep namelijk door naar langtang. We hebben genoten van de rust en het uitzicht en eigenlijk met de zonsondergang zijn we al in bed gaan liggen. Die rusr hebben we ook nodig.