Dag 161 Dubai
13 april 2015 - Dubai, Verenigde Arabische Emiraten
Jaaah het is zover, we gaan richting huis. Ook al komen we vandaag nog niet aan voelt dit wel echt als het einde. Ik kan nog steeds niet helemaal beseffen dat we naar huis gaan, dat we echt vijf en halve maand weg zijn geweest en dat we over twee dagen bij onze ouders op de bank weer als vanouds naar de tv zitten te kijken. het is echt bizar. Eerst maar eens de vlucht naar dubai overleven. We vliegen om half twaalf en het zou zo'n vijf uur gaan duren. Er zaten ook heel veel nepalese mensen in het vliegtuig, en nepalese mensen worden helemaal nerveus als ze op een vliegveld komen. Dan moeten alles snel snel snel, moeten ze de eerste zijn en bestaat er persoonlijke ruimte meer. We worden zelfs in bussen naar het vliegtuig gebracht terwijl hij maar 1 minuut lopen vanaf ons staat, alleen om de stroom nepalese mensen een beetje op te splitsen. Dit was precies hetzelfde toen we landden in nepal. De nepalese mensen stonden echt tien seconden nadat we op de grond waren al hun spullen uit het boven rek te halen. Ik weet niet hoe het komt, maar nepalesers raken nerveus van vliegen.
De vlucht ging behoorlijk snel voorbij en toen waren we in het altijd warme Dubai, het was nu 33 graden, dus dat viel nog wel mee. Het eerste wat opvalt zijn de douane mensen volledig in wit kleed en een soort van tulband. Wat is dit zo anders dan zuidoost azie en ook zo anders dan Nederland. En toen was het overleven op het vliegveld. We hadden een lijstje gemaakt wat we moesten afwerken als we zouden landen. Als eerste kijken van welke terminal we morgen vertrekken, dan daar komen, vragen naar lockers en metrokaart voor morgen, eten en een slaapplek zoeken. Je merkt ook wel dat er ietsje minder budget mensen op dubai zitten. Op onze terminal met meer dan 50 gates waren wij met twee andere de enige die wij gezien hebben die overnachtte op het vliegveld. Die veertig euro voor een hotel hadden we toch echt niet over. We hebben wel heerlijke bankjes gevonden en ik denk dat we hier wel aan onze nachtrust komen. Ondanks dat de lichten niet uit gaan. Ach ja, morgen slapen we in ons eigen bed, dus dan maakt deze eventuele rot nacht ook niks meer uit.
Dan willen we ook Nico bedanken voor al zijn wetenwaardigheden,kennis,maar vooral zijn gezellige,grappige en vrolijke aanvulling op jullie reisverhalen,ook jou zullen we missen.
Groetjes van Opa en Oma uit Overloon.
Graag tot ziens live in Nederland (maar je was al weer gevlogen Guus).
Gr Erik, Ankie, Tom/Carlijn en Rens