Dag 158 Pokhara

Vandaag maken we er nog een wandeldagje van. Je hebt hier net zoals in lumbini een world peace pagoda en daar gaan we naar toe wandelen. Dat is namelijk zo'n twee uur lopen en dan nog ongeveer zoiets terug. Klinkt als een heerlijke dag opvulling. Eerst hebben we ontbeten met een lekkere sandwich, en ook maar meteen zo een mee genomen voor boven op de berg. Nou ja eigenlijk is dit een heuvel, ik moet een beetje oppassen met mij terminologie, we gaan niet weer naar 4773 meter. 

We begonnen de tocht door om het meer te lopen. Dit was wel al iets langer dan we dachten, het meer loopt namelijk met een flinke uitloper de stad in. Ons eerste uur was daarom nog min of meer in pokhara en dat was minder leuk wandelen. Omdat het nu allemaak zo dichtbij komt dat we weer naar huis gaan hebben we echt moodswings van hier tot aan terug in nederland. We weten gewoon allebei niet wat we moeten denken, vinden, willen. Zelfs niet over wat we hier allemaal nog gaan doen. Veerle had dit aan het begin van de wandeling en ik eigenlijk de rest van de dag naar de wandeling. We willen allebei graag naar huis, alles en iedereen weer zien, lekker luieren op de bank en heel veel eten, maar daar tegenover hebben we het hier zo naar ons zin en willen we nog niet weg, je weer het gewoon niet. misschien komt dit nog wel het meeste heimwee wat we deze reis gehad hebben, als je het al zo kan noemen. Misschien was het nu gewoon makkelijker geweest om al thuis te zijn, nu zitten we er nog zoveel dagen tegen aan te hikken. Maar goed, nog een dag plezier.

Op een gegeven moment kwamen we het bos in en hier stond meteen al een jongen die ons voor geld wel naar boven wilde brengen, het was namelijk een lastige route met veel kleine paadjes. Wij zo koppig als wat deden het gewoon zelf, wel nog een paar keer de goede kant opgestuurd door die jongen maar we konden het zelf. Het was nog een behoorlijke klim omhoog maar uiteindelijk waren we er. Je had hier een mooi uitzicht over de stad, wat zo typisch is aan steden en huizen in nepal is dat ze nooit hoog zijn. Het is een hele platte stad zonder flats of andere hoge uitsteeksels, zo lijkt het net een pannenkoek in een vallei in de bergen, wat er bes leuk uit ziet. Hier boven hebben we nog wat gekaart, we vinden een kaartspel wat we geleerd hebben van israeliers helemaal geweldig, dus dat doen we nu elke dag wel. De lucht begon er alleen wat donker uit te zien dus toen zijn we maar naqr beneden gegaan.

Veerle had gezegd dat het niet erg was dat de weg naar beneden moeilijk te vinden zou zijn, je komt namelijk altijd beneden. Nou ik denk dat ze dat wel terug heeft genomen na deze tocht naar beneden. We waren namelijk dus verdwaald, of we wisten wel waar we ongeveer zaten, maar we hadden geen pad. Gelukkig zitten hier geen tijgers, neushoorns of beren maar fijn was het niet. Op deze berg lijkt ook gewoon alles op een pad, omdat het allemaal soort terrasjes waardoor je steeds op een plateau komt. Dan denk je steeds, hé dit is een pad, alleen 4 meter later houdt dit pad dan op. We zijn toen maar blijven dalen met het idee, dan komen we bij het meer en dan zien we dan wel weer. Om de beurt voorop om die tienduizend spinnen en spinnenwebben op te vangen voor de ander, wat was dat naar zeg, ik heb echt heel veel recht met m'n gezicht in een web gelopen. 

Eenmaal bij het meer aangekomen was er nog steeds geen pad en zaten we helemaal aan de andere kant van waar we moesten zijn. Gelukkkig waren er heel veel bootjes op het water en kwam er net een voorbij varen. Hier zaten allemaal lokale mensen en toen hebben we maar gevaagd of we bij hun op de boot mochten omdat we verdwaald waren, beetje gênant. Moesten wel betalen natuurlijk van de bootjesman, maar toen waren we in ieder geval op weg naar de goede kant van het meer. De nepalese groep op de boot vond het helemaal geweldig en lieten hun kinderen het engelse gesprek met ons voeren want zelf konden ze het niet. Het jongetje was negen jaar en kon echt al best goed engels. We hebben heel wat vragen gekregen, van onschuldig tot wat minder. Bijv. Hoe oud we waren, hoe lang we in nepal waren, wat we van nepal vonden, of we getrouwd waren, wanneer we kinderen zouden krijgen en zelfs hoeveel geld we hadden. Maar het was heel gezellig en een hele goede oplossing om uit de spinnen te komen.

We hebben toen nog lekker op onze kamer geluierd terwijl het mega hard regende buiten. Ik had savonds echt behoefte aan westers eten, of meer, ik had het nodig, dus zijn we bij een wat beter restaurant gaan eten en het was heerlijk.