Dag 82 Phonsavan
20 januari 2015 - Phonsavan, Laos
Daar zijn we dan in phonsavan, het is weer totaal anders dan alle plekken die we tot nu toe gezien hebben. Wel bijzonder dat er zoveel compleet verschillende plaatsen zijn op de wereld. Het ligt op 1100 meter hoogte en dat maakt het sochtends en savonds toch nog wel frisjes, maar overdag warmt het lekker op. In het plaatsje zie je weinig toeristen, alleen de fanatiekelingen die hier speciaal voor de Plain of jars naar toe komen. Het stadje is min of meer een hele lange weg. ook wij kwamen hier voor de plain of jars en wilde dit graag zelf doen. Als je naar de prijzen kijkt ook wel logisch want een tour kost 20 euro pp. Terwijl wij voor de hele dage met de scooter 10 euro kwijt waren. We hebben we een schakelbrommer gepakt, want daar spaarde we weer de lunch mee uit.
De omgeving is heel heuvel achtig en heeft iets weg van de amerikaanse western films. Grote uitgestrekte heuvels en de grootste beroep hier was boer. Het was een boerenlandschap zoals veerle het beschreef. We hadden het al gelezen op internet en werden ook nog een gewaarschuwd door mijn lieve moeder dat we echt op de paden moesten blijven want in deze omgeving lagen nog heel veel UXO, unexploded ordnance. Loas is het land wat over de hele wereld het meeste gebombardeerd is. Negen jaar lang werden er in laos elke acht minuten een bom gedropt. Van al die bommen zijn er zo'n dertig procent niet afgegaan en liggen dus nog verspreid over het land. Dit gebied is een van de zwaarst getroffen gebieden.
We hadden gehoord dat de weg er naar toe alleen voor proffesionals was, maar vergeleken met banlung was het echt easypeasy. Dan te bedenken dat we in banlung er pas voor de tweede keer opzaten. Maar wij doen wel echt heel voorzichtig, dat zegt waarschijnlijk iedereen, maar wij doen het echt. Je hoort alleen zoveel horror verhalen dat we wel elke keer blij zijn als we terug zijn. Ook vandaag is het goed gegaan. Er waren drie plekken waar we de kruiken konden zien. De eerste waren we voorbij gereden, dus maar meteen door naar site 2 en 3. Om de kruiken hangt nog wat mysterie, ze weten nog niet helemaal wie ze hebben gemaakt en waarvoor. Wat ze nu denken is dat ze komen uit de periode van de ijzertijd en dat overledenen in de potten werden gestopt totdat het alleen nog maar botten waren en dan daarna er om heen begraven, maar duidelijk is het nog niet. De kruiken zijn groter dan dat wij zijn en zijn leuk om foto's mee te maken en de omgeving is ook nog eens prachtig. We hadden wel vantevoren een iets ander beeld dan we bij 2 en 3 te zien kregen. Dit waren kleine plekjes waar dan een stuk of twintig kruiken lagen, wij hadden gedacht dat ze over een groter gebied verspreid waren en dan meer. Dit was dus zo op plek 1 en daar gingen we pas op het laatst heen. Hier lagen er echt super veel en hele grote, de grootste had volgense mij een doorsnede vam 2,5 meter. Wat ook bijzonder was aan de plek was dat je echt nog dingen van de oorlog zag. Kraters en loopgraven lagen rond de kruiken en kogelgaten zaten in de kruiken. Bizar dat hier dus dertig jaar geleden nog zo gevochten is. Om nog terug te komen op de UXO's, deze gebieden zijn allemaal schoongemaakt door een organisatie en elke keer als je een plek in loopt staat er precies hoeveel meter ze gecontroleerd hebben en hoevel ze gevonden hebben. Het totaal van de drie plekken lag rond de 200 Uxo's. De paden waren ook gemarkeerd met stenen die gedeeltelijk wit geverfd waren. Zolang je aan de witte kant bleef zat je op veilig gebied. T komt zo wel heel dichtbij.
We hebben tussendoor ook nog op een opgedroogde waterval gechilled en hier was her zo stil dat we echtver van elkaar een goed gesprek konden voeren zonder hard te praten. Hier hebben we ons favoriete drinken van deze reis gedronken, cola!
Net voor het donker terug en omdat we vanmiddag een hele grote kom noedelsoep hadden gegeten hebben we alleen nog maar een stokbrood met chocopasta gegeten dat doet ook wel goed.
De omgeving is heel heuvel achtig en heeft iets weg van de amerikaanse western films. Grote uitgestrekte heuvels en de grootste beroep hier was boer. Het was een boerenlandschap zoals veerle het beschreef. We hadden het al gelezen op internet en werden ook nog een gewaarschuwd door mijn lieve moeder dat we echt op de paden moesten blijven want in deze omgeving lagen nog heel veel UXO, unexploded ordnance. Loas is het land wat over de hele wereld het meeste gebombardeerd is. Negen jaar lang werden er in laos elke acht minuten een bom gedropt. Van al die bommen zijn er zo'n dertig procent niet afgegaan en liggen dus nog verspreid over het land. Dit gebied is een van de zwaarst getroffen gebieden.
We hadden gehoord dat de weg er naar toe alleen voor proffesionals was, maar vergeleken met banlung was het echt easypeasy. Dan te bedenken dat we in banlung er pas voor de tweede keer opzaten. Maar wij doen wel echt heel voorzichtig, dat zegt waarschijnlijk iedereen, maar wij doen het echt. Je hoort alleen zoveel horror verhalen dat we wel elke keer blij zijn als we terug zijn. Ook vandaag is het goed gegaan. Er waren drie plekken waar we de kruiken konden zien. De eerste waren we voorbij gereden, dus maar meteen door naar site 2 en 3. Om de kruiken hangt nog wat mysterie, ze weten nog niet helemaal wie ze hebben gemaakt en waarvoor. Wat ze nu denken is dat ze komen uit de periode van de ijzertijd en dat overledenen in de potten werden gestopt totdat het alleen nog maar botten waren en dan daarna er om heen begraven, maar duidelijk is het nog niet. De kruiken zijn groter dan dat wij zijn en zijn leuk om foto's mee te maken en de omgeving is ook nog eens prachtig. We hadden wel vantevoren een iets ander beeld dan we bij 2 en 3 te zien kregen. Dit waren kleine plekjes waar dan een stuk of twintig kruiken lagen, wij hadden gedacht dat ze over een groter gebied verspreid waren en dan meer. Dit was dus zo op plek 1 en daar gingen we pas op het laatst heen. Hier lagen er echt super veel en hele grote, de grootste had volgense mij een doorsnede vam 2,5 meter. Wat ook bijzonder was aan de plek was dat je echt nog dingen van de oorlog zag. Kraters en loopgraven lagen rond de kruiken en kogelgaten zaten in de kruiken. Bizar dat hier dus dertig jaar geleden nog zo gevochten is. Om nog terug te komen op de UXO's, deze gebieden zijn allemaal schoongemaakt door een organisatie en elke keer als je een plek in loopt staat er precies hoeveel meter ze gecontroleerd hebben en hoevel ze gevonden hebben. Het totaal van de drie plekken lag rond de 200 Uxo's. De paden waren ook gemarkeerd met stenen die gedeeltelijk wit geverfd waren. Zolang je aan de witte kant bleef zat je op veilig gebied. T komt zo wel heel dichtbij.
We hebben tussendoor ook nog op een opgedroogde waterval gechilled en hier was her zo stil dat we echtver van elkaar een goed gesprek konden voeren zonder hard te praten. Hier hebben we ons favoriete drinken van deze reis gedronken, cola!
Net voor het donker terug en omdat we vanmiddag een hele grote kom noedelsoep hadden gegeten hebben we alleen nog maar een stokbrood met chocopasta gegeten dat doet ook wel goed.
stoer jullie op een schakelbrommer en fijn dat jullie heel voorzichtig zijn!
Knuffels