Dag 106 Mandalay - Hsipaw

De wekker ging vandaag om 02:50. Ik moet zeggen dat het plan om met de trein te gaan nu even wat minder romantisch klonk dan gisteren. Maar de trein vertrok om 04:00 dus het hoort er allemaal bij. We hadden gister avond vervoer geregeld en het was echt een gemotoriseerde bakfiets, we pasten er net in met al onze bagage. We liepen naar de trein en werden gebracht naar de upperclass en we stapten in en zagen alleen maar toeristen. Dat is dus niet wat we wilden.

Ik ben toen gaan vragen of we konden ruilen, maar volgens mij snapten ze ons niet zo goed. Waarom zouden westerse mensen tussen locals willen zitten op oncomfortabele stoelen als we betaald hebbem voor de luxe. Uiteindelijk kregen we een minuut voordat we vertrokken toch een plaatsje tussen de locals. We zaten op hardplastic bankjes en dit zou voor de komende uren zo blijven. Ik kan moeilijk de trein reis volledig beschrijven dus ik ga een aantal gebeurtenissen beschrijven van deze reis. Ten eerste moet je weten dat deze reis vijftien uur heeft geduurd, en dat over een afstand van 150 km. Dus heel hard is de trein niet gegaan.

Het eerste opmerkelijke was de kudde geiten die mee moesten in de trein, het was toen nog donker en in het begin dachten we dat er ergens mensen flink mishandeld werden. Toen we uit het raampje keken zagen we dat er mega veel geiten in de trein werden geladen. De geiten waren echt bang voor de trein want er waren echt drie mannen per geit nodig om ze naar binnen te krijgen. En krijsen dat die beesten deden, het klonk niet heel gemoedelijk.

Wij hadden een vierzits plekje en er was dus ook een local bij ons geplaatst, beetje zielig om bij drie enge westerse mensen gedropt te worden. In het begin was ze een beetje afstandelijk, maar na een paar uur begon ze langzaam dichter tegen veerle aan te zitten en uiteindelijk ook op veerles schoot gaan liggen. Ook had ze onze backpacks tussen de zitjes gelegd en ging ze achterstevoren tussen noortjes benen liggen, voor ons een beetje raar maar zo ging het in de hele trein. Het was wel heel leuk, engels kon ze niet mssr met handen en voeten kan je toch nog best wat contact hebben.

Op een gegeven moment stopten we en ging veerle uit de trein om te kijken of er wat eten was. Ze hadden gezegd dat het een half uurtje ging duren dus ze was naar het marktje gelopen. Op een gegeven moment klonk de toeter van de trein en veerle was nog niet terug. Stresssss..... de trein begon te rijden en we zagen door het raam veerle en wat andere mensen rennen naar de trein, maar ze mochten niet instappen. Wij(noortje en ik) waten iets gerustgesteld omdat de trein halfleeg was en de trein terug ging ipv verder, maar veerle heeft een hartverzakking gehad. Na meer dan half uur onderhoud gingen we terug en mocht veerle gelukkig weer instappen.
Vanuit Veerle: Nou ik schrok me inderdaad ook dood! Want na 10 min hoorde ik het fluitje al en ben ik als een malle gaan rennen. Ik had nog in de rijdende trein kunnen stappen ( want zoals guus al zei de treinen gaan hier heel langzaam) maar de conducteur zei dat het niet mocht. Dus daar stond ik op het station, gelukkig vertelde ze me wel dat de trein terug kwam. Ik kwam toen de vrouw tegen die naast mij zat in de trein en die heeft me heel lief onder haar hoede genomen. Eerst langs allerlei kraampjes om eten te kopen, ik hoefde eigenlijk niet echt iets maar dat kreeg ik niet uitgelegd dus heb ik uiteindelijk wat pannekoekjes gekocht die wel erg lekker waren. De rest van de tijd heb ik met de vrouw en nog wat andere vrouwen uit myanmar staan wachten tot dat de trein gelukkig weer terug kwam :)

Er liepen door de trein ook verkopers die  eten verkochten vanuit manden die ze dan boven op hun hoofd hadden. Dit waren niet koekjes, snoepjes en chips maar ook verse noedels en rijst, dus wij hebben lekker lopen peuzelen in de trein. Ook was gewoon rondkijken in de trein een feestje voor het oog, op een gegeven moment zat er ineens een levende kip naast ons. 

Wat ook leuk was, was dat de locals het volgens mij erg leuk vonden dat we myanmarse kleren aan hadden. Ze vonden het vooral heel grappig als we er moeite mee hadden om ze goed om te doen. We zijn heel de reis dan  ook een aantal keer geholpen met het goed aandoen van onze rokken. We hadden sowieso veel bekijks aangezien we de enige blanke in heel de coupé waren.

Het leukste van de trein reis was dat hij over een hele oude britse brug ging. Deze was gebouwd over een vallei en was volgens mij ouder dan 150 jaar. Dit gaf mooie uitzichten en was ook nog best spannend, de trein reed niet voor niets nog langzamer dan normaal. 
Het was heel de reis ook wel goed dat we niet eens in de buurt kwamen van de snelheid van de Nederlandse treinen. Als je namelijk naar de andere coupé keek leek het net of je in villa volta zat. De trein delen bewogen ten opzichte van elkaar echt alle kanten op! Ook als je soms aan het slapen was werd je in een keer wakker gebonkt en we moesten oppassen dat onze tassen niet van het rek afstuiterde. 

Dit waren wel de hoogtepunten van deze reis, we waren blij dat na 15 uur in de trein het zoeken naar een hostel heel gemakkelijk ging, wel wat duurder maar een supernette kamer. Na zo'n reis is wat luxe ook niet zo erg.