Dag 110 trekking dag 1

Vannochtend werden we om half negen verwacht bij uncle sam, waar heel veel groepen al stonden te wachten. We hadden in de lonely planet gelezen dat het erg druk kon zijn op de paden met toeristen. We hebben daarom ook gekozen voor een alternatieve route gekozen die iets makkelijker zou zijn, maar ook minder toeristisch. We zouden over de bergkam lopen en niet in het dal, dus je zou ook mooie uitzichten hebben.

Onze bagage hebben we achter gelaten en die zouden zij vervoeren naar het hostel in inle lake, dus dat is heel erg fijn.  Vanuit kalaw begonnen we meteen met lopen en het zou per dag ongeveer 20 km lopen zijn waar we dan zo'n zes uur over zouden doen. Deze trekking is niet perse eentje die bekend staat om zijn geweldige uitzichten maar meer om de cultuur. Zo zijn we door veel dorpjes gelopen, hebben we veel mensen op het land zien werken en hadden we lunch en overnachting in deze dorpjes. Het eten op de eerste dag was echt super goed, we hadden namelijk twee gidsen. Eentje die de weg wees en eentje die voor ons kookte. Dit hadden we voor lunch: groentenbouillon, gebakken vermicelli, guacamole, papaya, watermeloen, mandarijnen en sinaasappels, en meer dan genoeg voor iedereen. Het avond eten was van dezelfde qualiteit en het was weer heerlijk. 

De groep en de gids was ook echt super leuk, deze twee dingen kunnen de trekking ook wel geweldig maken of juist helemaal verpesten. Bij ons was het dus top. Met vijf nederlanders, een spanjaard en een walonier hebben we ons prima vermaakt. Het waren allemaal jongeren reizigers, maar wij natuurlijk weer de jongste. Dit is erg fijn want je ziet ook groepen waar dan ook oudere stellen bij zitten. Dat kan ook heel leuk zijn, maar voor nu een keer niet. De gids was een 20 jarige jongen die engels studeerde en in het hoogseizoen de trekkingen deed. Hij was super enthousiast, maakte grapjes en wist ook nog eens heel veel. Volgens mij vond hij ons ook leuk om te begeleiden.

Onderweg hebben we nog een hondje ontmoet, in het begin een beetje irritant omdat hij continu tegen ons op begon te springen. Nadat hij was uitgeraast bleef hij de hele tijd met ons meelopen. Hoe erg we ook ons best deden om m weg te jagen en bleef maar volhouden. Op een gegeven moment hebben wij het opgegeven en mocht hij bij ons blijven. Hij deed heel rustig en was eigenlijk heel lief. We hebben m zelfs een naam gegeven, Mrs. Nielson. Zelfs bij onze overnachting bleef hij bij ons huisje slapen. We zijn benieuwd of hij hier morgen nog steeds is.

Die dorpjes blijven we echt heel leuk vinden, helemaal met al die kinderen die daar alles leuk vinden. We hebben ze gewoon weer lummelen geleerd, lekker stoeien met de kinderen. Ze blijven ook leuke fotoobjecten en dat kun je ook wel zien bij de foto's. We sliepen in een best luxe huisje en gelukkig op de eerste etage zodat je niet de kou van de grond voelt. We hadden ook nog eens super veel dikke dekens dus vandaag gaan we wel overleven. 

Toen het donker was kwamen de sterren tevoorschijn en wat waren het er ontzettend veel. Aangezien hier echt bijna geen licht is in de dorpjes zag je echt alle sterren. We hebben denk ik nog nooit zoveel sterren gezien. We hebben zelfs vallende sterren gezien. We zijn gewoon midden op de weg gaan liggen er kwam wel af en toe een motor aan, waar we dan voor moesten oppassen. Maar je had er een prachtig zicht op de sterren. Wel waren we enorm stoffig het zat overal, maarja wie gaat er nou ook op een stoffige zandweg liggen...

Het is heel lastig om van een wandeling een spannend verhaal te maken, de foto's maken het verhaal wel voor me af.