Dag 111 trekking dag 2

21 februari 2015 - Kalaw, Myanmar

Nou iedereen had eigenlijk goed geslapen, veel beter dan we hadden verwacht. Onze kok had weer een heerlijk maal voor ons bereid en tevens ook een stevig ontbijt. In Nederland moet je normaal bij mij niet met een enorm ontbijt 's ochtends vroeg komen aanzetten, maar nu ging het er goed in! Het was rijst met groente een  omelet en weer lekker vers fruit.

En wie lag er nog trouw op ons te wachten, Nielson! Zo schattig, toen ik om de hoek van het huis kwam kwam je helemaal kwispelend en intens blij op me af gerend. Ik vind het alleen nu al lastig om haar zometeen ergens te moeten achter laten, dus ik hoop dat ze onderweg een goed huis vind. Wat ook echt leuk is dat ze  op iedereen van de groep let. Als je bijvoorbeeld met zn tweeën wat achter loopt dan blijft ze zitten wachten totdat je weer bij bent of in ieder geval weer goed in het zicht bent. Ze is echt een lid van de groep geworden.

Het was weer een prachtige natuur waar we door heen liepen. Ze zeiden dat het meer cultureel was, maar ik moet zeggen dat ik de omgeving ook prachtig vind.
 Het lopen gaat ook nog prima,veel beginnen al blaren te ontwikkelen maar bij  guus en mij gaat het nog prima. De gesprekken die je met iedereen hebt zijn ook erg leuk. Je loopt niet dr heletijd naast de zelfde, maar het wisselt zich wat af. Dan praat je met een iemand dan met zn tween of drieen. Het is ook leuk dat je wat langer de tijd met elkaar hebt, want als je iemand voor 1 dag ontmoet gaat het met name over de reis wat je nog gaat doen en wat je gedaan hebt. Dat is ook super leuk om van iedereen te horen, maar het is ool leuk om over andere onderwerpen te hebben. Leg maar eens aan een spanjaard uit dat we een feest hebben sinterklaas en dat het een blanke man met een baard is die in Spanje woont en elk jaar met een pakjesboot naar Nederland komt met zn hulpjes. En dat de zwarte pieten (mag je ze nog zo noemen? Dat is iets wat ik hier absoluut niet heb gemist, de discussie over zwarte piet) door de schoorstenen komen om pakjes te brengen.  Als je zo overna denkt is het bizar, maar het geeft hele hele leuke lachwekkende gesprekken. Ook leuk om te weten dat ze in Spanje ook zo'n raar feest hebben alleen dan is sinterklaas ingeruild voor een boom.

Op een gegeven moment kwamen we bij een monastry we hebben deze reis er al best wel al een aantal gezien maar wat erg leuk was was dat de gids ons heel het verhaal over het ontstaan van buddha ging uitleggen. In de monastery s hangen namelijk vaak schilderijen over buddha, maar die beelden dus blijkbaar heel het ontstaan af. Ik vond het wel heel interessant om te horen. Het is sowieso erg leuk om wat meer over het boedisme te weten te komen. De gids is namelijk boedistisch en vertelt er soms wat over. Ik vind het eigenlijk een erg mooi geloof, met het reïncarnatie en met als je iets goed doet dat je dan iets goeds terug ontvangt en het zelfde met slechte dingen. Maar dat kan de volgende dag zijn maar het kan ook zijn dat je in je volgende leven nog dingen ervaart die van vorige levens zijn. Het enige waar ik niet mee eens ben of wat ik raar vind is dat mannen beter zijn dan vrouwen. Als je dus veel goede dingen hebt gedaan kan je als vrouw in je volgende leven een man worden. Maarja ik hoef ook niet met alles het eens te zijn.

Wat wel heel zielig was bij de monestry was dat er opeens heel veel honden aankwamen die Nielson wilde verjagen. Ze was de trap van de monestry opgevlucht en durfde niet meer naar beneden te komen want daar stonden een stuk of 6 honden. Ook toen ik hem riep durfde hij niet. Terwijl als normaal iemand hem riep liep hij altijd direct mee. Maar ik kon het echt niet over mijn hart verkrijgen om hem achter te laten bij al die honden, dus ik heb hem maar op getild en meegenomen.

De lunch die we kregen was weer lekker. Het was deze keer niet in een dorpshuis maar bij een winkel waar ze ook lokaal gemaakte wisky en rum verkochten dus toen dachten we waarom niet een flesje meenemen voor vanavond, want het was ook spot goedkoop. We hadden het met onze gids ook gehad over de betelnoot. De is een noot waar ze hier in heel myanmar op kauwen en waardoor heel hun  mond rood wordt en ze krijgen er ook slechte tanden van. je mag blijkbaar het spuug niet doorslikken dus ze zitten naast het rochelen ook continu de rode derrie uit te spugen. Dit klinkt allemaal niet aantrekkelijk maar we hadden nu de kans om het te proberen. Het is dan wel een soort van drugs, maar wel in een hele lichte vorm je wordt er alerter van. Ze gebruiken het hier ook vaak als ze lange stukken moeten rijden. Dus we dachten ach waarom niet, je ziet het hier zoveel en we hebben nu de kans dus we proberen het maar. Ze maken eeen pakketje van een blad met nog wat andere dingen erin naast de betelnoot. Er zit nog iets in om het zoet te maken een jellytje en limestone, die zorgde voor een  reactie met de noot maar wat precies weten we niet weer. Maar dat pakketje moest je dan in de wang stoppen en dan kon je kauwen, blehhh. Het is was nou niet echt lekker, het was ook niet heel vies. Maar de combinatie dat het zoet was, misselijkmakende smaak en dat je iets gaat eten waarvan je niet helemaal weet wat je moet verwachten bracht de meeste aan het kokhalsen. Ik heb het nog een tijdje in mijn mond kunnen houden en op gekauwd, maar ik had het op een gegeven moment echt gehad. Guus vond het heel erg mee vallen en die heeft er een heletijd mee rond gelopen. Maar echt iets van gevoeld hebben we niet. Volgens mij moet je daarvoor best lang aan het kauwen zijn. We hadden wel een mini tornado gezien (en nee niet door de betelnoot haha) het was wel tof om te zien. Het was een aantal meters hoge kleine tornado die langs ons heen ging, ik had het nog nooit gezien.

We hebben alleen wel Nielson moeten achter laten 'snik'. Bij het restaurant was nog een ander puppytje en hij werd daar niet verjaagd. We hebben hem nog een paar keer geroepen, maar hij bleef daar. Al was dat ook wel beter, want we hadden hem een keer moeten achterlaten en hier koos hij er zelf voor en heeft hij hopelijk een leuk leven. Het scheelt ook dat ik heb gehoord dat ze hier in myanmar goed voor de zwerfdieren zorgen, ze zien er hier eigenlijk ook allemaal goed uit. Dat zal, ook wel met de reïncarnatie en  gevolgen van je daden te maken hebben want de gids zei dat je goed moest zijn voor mens en dier.

S avonds sliepen we weer in een dorpje, het was hier wel een stuk kouder, misschien ook wel  omdat we niet op de eerste verdieping liggen. We hadden ook net wat minder dekens, maar we zullen het wel overleven. S avonds hebben we nog met z'n allen en nog met een andere groeo bij het kamp vuur gezeten en onze gids had een gitaar. Nog een beetje van de wisky en rum er bij en het plaatje was compleet. (Guus vond het puur wel lekker, maar Noortje en ik gingen voor de mix met cola) Al was het echt niet lekker, maar gemixed met cola was het prima te drinken. En niet te laat naar bed want de volgende dag moesten we heel vroeg op.

3 Reacties

  1. Nico:
    21 februari 2015
    Toch grappig hoe die mooie verhalen van jullie bij mij elke keer weer een paralel universum openen van eigen herinneringen, of zijn het herinneringen aan vorige levens?? Nielson doet mij natuurlijk meteen denken aan Mr. Nilsson, het aapje van Pipi Langkous, maar ook aan de zwerfhonden in Libanon. Elke post had wel een zwerfhond geadopteerd. Aanvankelijk was dat eigenlijk verboden vanwege mogelijke ziektes, maar later werden de honden zelfs medisch gekeurd en toegejuicht omdat ze bij veel soldaten een heilzaam effect hadden tegen heimwee en verveling. Die honden hadden bij ons ook een geweldig leven, want anders dan in Myanmar waren ze buiten de poorten van onze posten hun leven niet zeker. Ze werden gewoon voor 'target practice' gebruikt, zeker als de localen wisten dat het een post-hond was. Onze hond kwam ook plots met een schotwond aangestrompeld. Dat werd wel gefikst maar hij was daarna toch een andere hond. Libanon heeft ook te maken met mijn eerste experiment met "drugs", en wel in de vorm van "rode Libanon". Silvia en Monique uit mijn studentenhuis waren vaste klant bij Doornroosje. Doornroosje, toen ook al de poptempel van Nijmegen, was toen ook zo'n beetje de eerste coffeeshop van Nijmegen waar je voor een gelimiteerd bedrag hasj kon kopen. Op een avond hadden ze een feestje en daar gingen ook met rode Libanon versterkte sigaretten rond, samen met flessen whiskey. Ik nam ook van beiden, toch een keer proberen, maar het deed me helemaal niets. Totdat ik wou opstaan om naar bed te gaan. Ik had verdorie geen benen meer, en ben gierend van het lachen de trap naar boven opgekropen. Dat was mijn leven als 'drugsverslaafde', behalve de tabak dan. Dat heeft ietsjes langer geduurd om ervanaf te komen.
    Als jullie wel al verslaafd geraakt zijn aan drank en drugs is er geen nood aan de man. Alhoewel Indonesië merendeels islamitisch is lusten ze daar ook wel pap van betelnoot en arak ;-)
  2. Suvana:
    21 februari 2015
    drank, drugs, doggy, vriendschap en prachtige natuur...lucky
  3. Peter en marianne:
    22 februari 2015
    peter en ik hebben zojuist "finding neverland" gezien op Netflix. Zo'n prachtige film die ons ook in een paralel universum plaatst. Blijf open en geniet van jullie paralelle universum. Veel liefs xxxx