Dag 113 Inle lake

Pfoe nou die spierpijn was er wel toen we wakker werden en mijn lichaam was vooral heel erg moe. Voordat we besloten wat we vandaag gingen doen eerst maar ontbijten. Nou we hebben onze buik weer vol gegeten, je kon tussen 5 dingen kiezen maar toen we het op hadden en eigenlijk nog wel trek hadden mochten we nog iets uitkiezen.

Het eigenlijke plan was om vandaag een fiets te pakken en wat rond te gaan fietsenm want het meer hadden we gisteren dus al gezien en het zou mooie omgeving zijn. Alleen waren we alle drie echt moe van de trekking en we hebben de afgelopen 2 weken sowieso veel gedaan, dus we hebben besloten om toch maargeen fiets te huren.
We hebben lekker in bed geluierd tot we moesten uitchecken, daarna met de mensen waarmee we de trekking hadden gedaan gaan lunchen em toen was het al weer bijna tijd om met de bus te gaan. We hadden namelijk de nachtbus naar Yangon en zouden tussen 5 en 6 bij het hostel opgehaald worden. We waren al in het hostel toen om kwart voor 5 de tuktuk er al aankwam dus het was toen even haasten met spullen pakken. Ik  vind dat dan altijd naar omdat ik dan bang ben dat ik wat vergeet, maar gelukkig waren onze grote backpacks al ingepakt dus veel om te vergeten was er niet. 
Het was een half uurtje en toen kwamen we aan bij het busstation, nja busstation.. meestal lijkt het gewoon een random plek ergens langs de kant van de weg. Maar het bleek dat we daar nog tot 7 uur moesten wachten pfoee. Maar we hoopte dat als hij later vertrok dat hij dan ook later zou aankomen in Yangon, want we zouden weer ergens heel vroeg in de ochtend aankomen.

In azie hebben we hele lekkere pindacaramel snoepjes ontdekt, die je vooral veel in myanmar hebt, je kon ze eigenlijk altijd wel op elke stop kopen. Dus wij dachten mmm we gaan ze nog voor de laatste keer kopen bij de stop, nou hadden ze ze niet mehhh! Nu hopen dat we ze nog in yangon vinden want ze zijn echt heel erg lekker. We moesten ook nog wat eten, maar over het algemeen ziet het eten er op stops nooit zo heel aantrekkelijk uit. J kan namelijk nooit zo goed zien wat het is en in het engels uitleggen blijft ook altijd lastig. Maar we dachten we proberen het maar een keer. Guus had zoet zure kip en noortje en ik een kip curry, die waren allebei best lekker. Je kreeg er alleen ook nog vanalles bij, een bord met rauwe rare groente waarvan we niet wisten wat we er mee moesten en nog eenbord met 4 bijgerechten. Ahummm noortje probeerde het als eerste maar haar gezicht sprak boekdelen dus die hoefde we niet meer te proberen. Eentje was bloemkool wat wel lekker was en dan had je nog iets wat op koeienmaag leek dus dat hoefde ik sowieso al niet haha. Maar we hebben in ieder geval wat eten gehad. Bij de volgende stop dacht ik oke ik ga nog een keer kijken of er die snoepjes zijn, alleen bleek het winkeltje best ver van de bus af dus ik kreeg de doemsenario zoals bij de trein al weer in mijn hoofd. Maar ik ben er toch heel snel naar toe gesjeesd en ja hoor ze hadden je mmmmm! Met de snoepjes achter de kiezen zijn we nog wat proberen te gaan slapen.