Dag 119 Gili Trawangan

Het is zo ver vandaag gaan we duiken! Of nja, we gaan beginnen met duiken in een zwembad. We hebben er allebei super veel zin in, maar ook wel spannend hoe we het gaan vinden.

Nou we begonnen al lekker want de klok in het hostel bleek 15 min achter te staan. Dus toen we weer terug in de kamer waren na het ontbijt en wilde aanlopen was het ineens 9 uur terwijl we er om 9 uur moesten zijn en het nog best een stukje lopen was. Dus wij zijn er als een malle heen gesjeesd, maar gelukkig was het geen probleem. We zijn ook de enige twee die in het 'groepje' zitten en we hebben naast de instructeur ook nog een instucteur in opleiding dus het is gewoon 1 op een contact. Gisteren hadden we de films al gekeken dus we konden nu direct beginnen met de vragen te bespreken. Het is gelukkig allemaal niet heel moeilijk, maar het is weer even wennen na driekwart jaar geen les. 
We hebben een Nederlandse instructeur wat wel fijn is zodat hij in het Nederlands kan uitleggen en dan krijgen we de technische woorden wel in het engels, omdat je daar waarschijnlijk vaker mee te maken krijgt. Maar het is wel grappig want hij woont nu al 3 jaar niet meer in Nederland en voor hem is Nederlands praten lastig geworden. Je krijgt daardoor vaak leuke woord combinaties zoals anderswise. Na de vragen doornemen gingen ze samen met ons de apparatuur doornemen. Wat alles was, hoe je het duikklaar moest maken en hoe je het moest controleren.(daar hoorde de luchtcontroleren inderdaad bij!)  Daarna was het al zo ver om het zwembad in te gaan. Wij dachten dat het vandaag dus alleen zwembad was, maar als alles goed gaat gaan we vanmiddag al het water in!!! Spannend, maar heel erg leuk :D

In het zwembad gingen we eerst gewoon eens onderwater ademen zodat je er een beetje gewend aan raakte en daarna oefeningen doen. De oefeningen waren: regulator (ademautomaat) af doen en weer op en dan vrijmaken van water, leren hoe je water uit je masker moest halen, masker op en af, minuut zonder masker, balans houden in het water en de goede houding leren. Dit was natuurlijk allemaal onderwater, ze legde het uit boven water, deden het onder water voor en dan zelf proberen. Eigenlijk gingen alle oefeningen heel goed, het was ook wel leuk om te horen dat ze ons allebei snelle leerlingen vonden en dat we het goed deden. Het enige wat ik nog lastig vond was de goede houding in het water houden, maar dat zal de volgende keer beter gaan waarschijnlijk omdat ik nog net wat teveel gewicht aan me had hangen. Je duikt namelijk altijd met wat gewichten om je middel en je begint met 4, maar voor vanmiddag mag er voor mij al een kilo af. En toen was het al weer tijd voor de lunch pauze, de tijd was echt omgevlogen!

Na een uurtje was het dan zover, op weg naar de boot om onze eerste duik te maken. Met deze cursus kunnen/mogen we uiteindelijk tot 18 meter duiken, maar deze eerste duik is tot 12 meter diep. De plek waar we gaan duiken heet turtle heaven, dus dat voorspelt veel goeds! Op de boot namen we nog een keer alles door en nog een laatste apparatuur check, dat moet je trouwens altijd doen en toen het water in! Je moest op de rand van de boot gaan zitten en je dan achterover het water invallen, dat was al een beetje spannend haha maar het stelt niets voor als je het eenmaal doet. En daar lagen we dan voor het eerst in de zee, we moesten eerst  nog even wachten want ze gingen eerst een lijn uitzetten naar de bodem waaraan wij dan gecontroleerd mee naar  beneden kon gaan. Jeeeej en toen mochten wij ook, het was vanaf boven al een heel vet gezicht. Er zaten namelijk nog meer mensen op de boot die daar ook gingen duiken en in het helder blauwe water zag je allemaal stroompjes van bellen om hoog komen. Dat gaf echt een gaaf en magisch beeld. Ook het duiken wordt weer een onmogelijke opgave om uit te leggen maar we gaan ons best doen. We hebben hier namelijk deze keer geen foto's van omdat mijn camera niet zo diep onderwater mag.

Eenmaal onder water konden we met de afdaling beginnen en we hadden dan het touw om ons daarbij te helpen. Als je naar beneden gaat moet je om de meter klaren, om oorpijn en andere ergere problemen te voorkomen. Dit gaf alleen bij guus in het begin nog problemen, maar onze instucteur was heel rustig en nam alle tijd. Je moet dan namelijk een stukje om hoog, op nieuw proberen te klaren en als dat goed gaat weer langzaam dalen. Bij guus was het probleem dat een oor klaarde en het andere oor niet. Maar gelukkig ging het naar een tijdje goed. Ik had daardoor rustig de tijd om eens om me heen te kijken, WOW, je bent echt in eem andere wereld. Helder blauw water, overal waar je kijkt vissen en ik had onder me al direct een grote zeeschildpad gespot, die heel rustig op de bodem van de zee lag. Het is echt niet te beschrijven, maar je komt in een totaal andere wereld terecht, eigenlijk al je zintuigen nemen andere dingen waar dan dan boven water. Je ziet een totaal andere wereld, je bewegingen zijn anders het voelt een beetje gewichtsloos, je zit in een wereld die 360 graden om je heen bevind en allemaal andere geluiden. GEWELDIG!!

Toen we helemaal waren afgedaald gingen we rond zwemmen en met de BCD (je trimvest) je optimale houding opzoeken doormiddel van kleine beetjes lucht in de pak te laten. Behalve schildpadden hebben we echt nog van alles gezien. Zoals ik al eerder zei heb je heel veel vissen, bijvoorbeeld zo'n hele school kleine visjes die allemaal de zelfde kant op zwemmen, vissen in alle kleuren van de regenboog of alle kleuren van de regenboog in een vis, we hebben nemo gezien, een murena of nja de kop die uit een holte stak, een lionfish, scorpionfish, twee cuttlefish, meerdere schildpadden en guus heeft ook een octopus gezien. De octopus heb ik niet gezien, het is soms best lastig om te zien waar iemand naar wijst en helemaal als je niet weet waar naar je moet zoeken. Ze hebben voor een heel aantal vissen en dieren gebaren maar die kennen we nog niet allemaal. En toen was het al weer tijd om naar boven te gaan, dat doe je aan de hand van de gene met de minste lucht. Je mag alleen niet ineens naar boven omdat je dan kans hem op decompressie ziekte (nja op de diepte van 12 meter, 18 meter en zelfs 30 meter is die kans heeeel erg klein, je hebt namelijk een no stop limit en dat is de tijd die je op een bepaalde diepte onder water kan blijven en in noodgevallen in een keer om hoog kunt gaan), je maakt namelijk op de 5 meter altijd een safety stop, dat is een stop van 3 minuten om er voor te zorgen dat er al wat stikstof uit je lichaam kan ontsnappen. Ik zal je verder alle details besparen, maar guus en ik vonden het allemaal interessant omdat te weten toch een stukje geneeskunde op onze reis.
Na de 3 minuten mochten we dan echt omhoog. Ik vond het wel nog best lastig om op de 5 meter te blijven hangen, je moet dan namelijk de perfecte boyancy hebben. Guus had het wat sneller te pakken, dus nog goed oefenen! 
Maar heel het duiken is echt super, van al mijn angsten die ik van te voren had is niets gegrond. Je hebt eigenlijk alle controle en je oefent nu ook alle noodgevallen. Zo hebben we vandaag ook geleerd om met de alternative air source van je buddy te gaan ademen. Dus stel je hebt geen lucht meer kan me altijd die van de buddy gebruiken en je duikte toch altijd met een buddy. Dit is maar 1 situatie die we leren waar in iets misgaat, maar we gaan volgens mij nog alle mogelijke situaties leren. We zijn in ierder geval heel blij dat we deze duikschool gevonden hebben en we hebben geluk met onze instructeurs, nu al weer zin in morgen.

We waren allebei wel kapot, dus we zijn eerst weer lekker gaan eten waar je ook de salade bar had. Je hebt er ook aardappelen met kaas dus daar heeft guus zich weer lekker van genoten. Daarna nog en cakeje gehaald, we willen ze gewoon allemaal proberen haha en toen lekker in bed gaan liggen. Het was een heerlijke dag.