Dag 122 Gili Trawangan

Vandaag hebben we nog 1 dag op de gili's voordat we ze gaan verlaten. We hebben lang getwijfeld of we voor deze laatste dag nog naar gili air of gili meno zouden gaan, maar daar uiteindelijk niet meer voor gekozen. Anders hadden we namelijk onze spullen al in moeten pakken, een boot moeten regelen en dan weer een nieuwe slaapplek moeten vinden en daar hadden we geen zin in. We vonden ons bungalowtje wel heel relaxt en hebben daarom voor de gemakkelijkste weg gekozen. De gemakkelijkste weg is niet altijd het leukst, maar nu waren we er aan toe en we hadden ook gehoord dat het snorkelen hier waarschijnlijk het mooiste was dus dat hielp ook met de keuze.

Het plan voor vandaag was snorkelen. Na het duiken zijn we alle visjes en het koraal nog niet zat en de schildpadden al helemaal niet. Daar kunnen we echt nog wel honderden van zien en dan vervelen ze nog niet. Aangezien we de vorige keer de schildpadden zo makkelijk zagen gingen we daar nu ook wel een beetje vanuit. Voordat we gingen ons ingesmeerd met factor 50 dat is onze standaard hier nu in indonesie, de zon brand echt enorm, en daarna zijn we naar het noorden van het eiland gelopen, daar zou je mooi kunnen snorkelen. Alleen toen wij het water in gingen was het echt heel ondiep met allemaal hard koraal. Dus we zijn maar gaan liggen en ons proberen voort te bewegen. Met de golven en het ondiepe water gaat dit niet heel gemakkelijk en hebben volgens mij allebei onze voeten opengehaald. Het duurde wel een kwartier voordat we bij het diepe kwamen en daar was het ook wel echt mooi. Er is ook een soort vis die mij volgens mij niet echt mag. De vis heeft een kruiwagen vorm en komt regelmatig wat dichterbij. En dan niet gewoon voorbij zwemmen maar in volle vaart op je af, ik denk alleen dat hij zich steeds op het einde realiseert dat toch echt veel kleiner is dan ik en dan gaat hij weer weg. Het is ook maar een klein visje dus ik vond het wel grappig.

Op een gegeven moment moesten ons weer opnieuw gaan insmeren, want met snorkelen verbrand je echt heel snel. Hier op het eiland zie je ook zoveel mensen die zo erg verbrand zijn, die fout willen wij niet maken. We zijn in de afgelopen 4 maanden nog niet verbrand en dat willen we zo houden. Maar we hadden nog geen schildpad gezien dus we moesten nog water in. We zijn nu op dezelfde plek gaan snorkelen als de eerste dag maar ook daar zaten ze vandaag niet. Na weer een tijd te hebben gezocht gingen we er maar weer uit en toen op het einde, echt in het hele ondiepe zwom ineens een schildpad voorbij. Dus ik er achteraan, veerle geroepen en blijven zwemmen. Het tempo was opzich bij te houden, dus echt snel gaan ze niet, maar ik moest wel flink door zwemmen. Het zicht was daar ook niet geweldig dus ik was er snel klaar mee. Maar we hebben nog een schildpad gezien. Ondanks dat we nog zo goed gesmeerd hebben zijn we alsnog een beetje verbrand, veerle bij haar billen en bikinistukje en ik lichtelijk op mn rug. Het is ons dus niet gelukt om het voor te blijven, maar het valt gelukkig nog mee.

Voor zonsondergang wilden we naar de andere kant van het eiland, wij dachten slim te zijn en liepen binnendoor. Dat was leuk omdat je daar een beetje het dorpsleven van indonesie zag, dat hebben we ook nog helemaal niet gezien hier. Op gili zijn ook altijd meer westerse mensen dan Indonesische. Zeventig procent is westers er dertig procent is indo. we moesten toen door een bospaadje en daar waren enorm veel muggen. Op het eiland is geen malaria maar wel veel dengue. De vriendin van onze instructeur had ook dengue toen wij er waren en zij had een week op bed gelegen. Ik hoop maar dat wij dat niet krijgen. Het duurt twee weken voordat je ziek wordt dus daar komen we later pas achter.

Uiteindelijk kwamen we aan de andere kant, maar daar was echt niks te doen en te zien. Het was heel bewolkt en bij de sunset bars zat echt niemand, dus wij hadden heel snel besloten om maar terug te lopen. Niet via de muggen, maar gewoon langs het strand waar ze niet zitten. We waren allebei ook nog echt moe van de duikcursus. Nog een ijsje gekocht, die na 1 lik al op de grond viel, maar gelukkig kreeg ik een nieuwe en toen was het al tijd om avond te eten. Voor de laatste keer westers eten nu het nog kan. We hebben morgen een vierdaagse boottocht naar Flores via Komodo national park en zullen dan wel alleen maar rijst met groente te eten krijgen dus nu nog even aansterken voor de komende dagen. We hebben daar we echt super veel zin in.