Dag 126 Boottocht

Vandaag staatin het teken van de komodo varaan of hoe ze ze hier noemen the dragons. Voor de mensen die ze niet kennen, dit zijn de grootste varanen op de wereld en ze leven alleen in dit national park. Dat houdt in twee grote eilanden en twee kleintjes. De draken kunnen wel 3,5 meter worden en wij gaan ze zien of dat is in ieder geval de bedoeling. Onze boot was vannacht gepositioneerd precies voor komodo island, zodat we heel vroeg al op jet eiland konden zijn. Ontbijt was om half 7 en dan zouden we er meteen naar toe gaan. De dag begon al geweldig met een zonsopgang vanaf de boot. Dit is de eerste zonsopgang die we echt heel mooi vonden qua lucht en daar zijn natuurlijk foto's van gemaakt. Vannacht is er blijkbaar een ongeluk gebeurt waarbij een engelse dude dronken om was gevallen boven op een meisje en zij heeft nu enorm veel pijn aan d'r nek. Blijkbaar is het zo erg dat ze niet naar de draken wil maar naar een dokter. Wij moesten hierdoor wachten totdat een bootje haar kwam ophalen. Wij wilden ons er niet echt mee bemoeien, omdat we niet echt kunnen beoordelen of er iets ernstigs is. Maar hoe wij het er uit vonden zien is het waarschijnlijk niets ernstig, maar ze wilde zelf heek graag naar de dokter (uiteindelijk was het gelukjig niets) . Wij hadden allebei zoiets, dat als het ons was overkomen we gewoon naar de draken zouden gaan, maar dat blijft haar keuze natuurlijk. Ze is gelukkig niet nederlands en weet niet van deze blog, dus we kunnen lekker roddelen.

Toen we eindelijk op het eiland waren was er gelukkig nog steeds geen andere toeristen en nog steeds wel vroeg. We konden met de groep kiezen voor een korte, medium of lange wandeling om de draken te gaan zien en we kozen gelukkig allemaal voor de lange want dan hadden we de meeste kans om ze te zien. We krijgen echt een hoop rangers mee om ons te beschermen tegen de draken. Er is namelijk nog steeds discussie over of de draken nou giftig zijn, of gewoon zoveel bacteriën in hun mond hebben dat alles enorm gaat ontsteking als ze bijten en dat je daar dood aan gaat. Maar goed, de bescherming stelt niet zo veel voor, elke ranger heeft namelijk een gevorkte stok, maar dat is het. Ik vraag me dan af in hoeverre ze een draak van 3,5 meter tegen kunnen houden, maar blijkbaar werkt het want zo doen ze het altijd. We beginnen met lopen en zijn natuurlijk een beetje huiverig omdat we niet echt mantas hebben gezien bij manta point, hopelijk gaat dit beter.
Een goede kans om ze te zien was een heuvel op waar ze sochtends vroeg dan in de zon zouden opwarmen omdat ze koelbloedig zijn. En ja hoor hier lag gewoon een komodo varaan, geen enorme maar nog steeds heel erg groot. Hij lag ook heel mooi boven op de berg in het zonnetje dus dat gaf wel een mooi beeld. We mochten ook echt dichtbij komen, ik denk dat weer gewoon op drie meter afstand langs liepen, hij hoeft maar 1 hap te maken en we zijn er geweest, dat zal wel meevallen.

Toen liepen we verder en zagen over de rots een baby draak lopen van ongeveer een meter lang. Deze was alleen snel verdwenen dus toen gingen we maar verder. Op een gegeven moment roept een van de ranger dragon dragon. Maar wij zagen niks, bleek dat hij echt voor ons in het lange gras was en hij was echt enorm. Hij lag ook nog eens op maar twee meter vanaf het pad af, maar wij liepen er gewoon langs. Gelukkig deed de draak ook niks, ik heb deze niet eens zien bewegen. De grote draken zijn eigenlijk maar luie beesten. Toen vertrokken we naar de keuken, hier zie je eigenlijk gegarandeerd draken, want ze zeggen dat ze op de geur van mensen eten afkomen. Ze zeggen dat ze niet gevoerd worden, maar dat weet je natuurlijk niet. Onderweg hadden we nog twee kleintjes gezien, die zijn wel actief en toen kwamen we bij de keuken, hier omheen lagen 4 grote draken. Helaas kwamen er al andere toeristen groepen aanzetten waardoor we echt met minstens veertig mensen om de draak stonden. Maar ach ze blijven gaaf om te zien.

Toen met de boot naar Rinca, dit is het andere eiland waar de komodo varanen leven en ze goed te zien zijn voor toeristen. Het was twee uurtjes met de boot en toen waren we bij hun haven, echt heel erg klein. Ze zeiden dat hier ook alleen maar kleine bootjes kunnen komen terwijl op komodo ook de cruises langskomen. Dit eiland ligt wel dichter bij komodo dus de meeste mensen bezoeken deze. Weer een stoet aan gidsen die ons rond gaan leiden en we konden gaan. Nu kwamen we als eerste bij hun keuken en daar lagen wel zes draken. Echt bizar dat ze daardan zo op een kluitje liggen. Toen de wandeling, het eiland is heel mooi. We hebben geluk dat we in het regenseizoen zitten, waardoor het een heel groen eiland is. Ik heb ook documentaires gezien waar deze eilanden echt heel stoffig waren. Helaas op de wandeling geen draken meer gezien maar we eindigde bij de keuken. Omdat we nog maar met drie van de groep waren, de rest was al weer naar de boot, mochten we het huisje op zodat we de draken ook nog van boven konden bekijken. Nog even heel goed bekijken, want dit is waarschijnlijk de enige keer dat we ze zullen zien en toen terug naar de boot. 

Het was nog een paar uur naar Labuan Bajo, het havenstadje van west Flores. Uiteindelijk willen we helemaal naar het oosten van Flores naar Larantuka, dit is waar mijn oma geboren is. Dat is ons uiteindelijke doel van Flores dus dat wordt nog een heel avontuur. Labuan Bajo is dan een havenstad en de toegang tot komodo maar het stelt echt niks voor. Het is echt een straat, waarvan de meerderheid bestaat uit duikshops. Natuurlijk konden we het niet laten en hebben we even gekeken hoe duur het is om je advanced te halen. Dit willen we namelijk doen, maar eigenlijk hebben we het geld niet. Nu was het plan voor vanavond om wifi te zoeken, ons geld nog eens te bekijken en tickets te boeken naar nepal. Als we dat gedaan hebben, hebben we weer een beetje rust in ons hoofd. We hadden een mooi plekje gevonden, met uitzicht en begonnen te kijken. Toen begon een lange avond. Ten eerste kwamen we er achter dat we wat verkeerd gedaan hadden met de creditcard. We waren vergeten steeds geld over te maken naar mijn eigen rekening, waar wel de creditcard vanaf geschreven werd. Toen waren we ineens 400 euro armer, en moesten we ook nog eens dure tickets gaan kopen. Gelukkig vielen die nog mee, het is ons gelukt om een ticket van bali naar kuala lumpur en de dag daarna van Kuala lumpur naar Kathmandu. Alleen naar bali lukt niet, dus dat moeten we nog hier in een office regelen, maar naar komen we altijd wel. Het staat nu dus vast, 17 maart komen we aan in Nepal. We moeten wel gaan oppassen met het geld, maar we hebben aleens voor 8 euro een dag overleefd, dat moet vast vaker kunnen.