Dag 135 Larantuka

Om vijf voor acht vertrokken we richting de kerk. Blijkbaar hadden we om een gids gevraagd, want iemand van het hotel liep met ons mee. Hij kon wel engels dus eigenlijk was dat wel heel handig. Hij was volgens mij de zoon van de hotel baas en studeerde rechten in bali en was nu op vakantie in Flores. Zo stonden we dus om acht uur sochtends met hem bij vader jozef aan de deur. Vader jozef kon ook engels en nadat wij ons verhaal deden,  nam hij ons mee naar een bijgebouwtje waar alle doopboeken lagen. Hier was een soort secretaresse die ons verder hielp. Gelukkig hadden we al een foto van wat we zochten, hierdoor was het heel snel duidelijk welk boek we moesten hebben. En toen lag het boek ineens op mijn schoot. Het boek waar boven aan de pagina oma's geboortenamen uitgeschreven staan, waar haar ouders staan en alle informatie rondom het doopsel van oma. zelfs de misdienaren waren genoemd, dus bij deze weten we dat ook. Toen heeft de secretaresse alle informatie op een officieel blaadje overgeschreven waar toen een stempel op kwam en dat we mee mochten nemen naar huis. We hebben een tijdje hier gezeten, gewoon om te genieten van dit moment, want echt lang duurt het niet. Het is ook leuk om hier iets tastbaars van mee naar huis te kunnen nemen ook al is deze ervaring iets ontastbaars en hele bijzondere ervaring.

Toen ook nog naar de rumah bupatti waar eventueel nog iets zou kunnen liggen. We hadden nog steeds de gids en hij deed hier het woord. De mensen daar konden geen engels namelijk. We zagen alleen al heel snel dat ze niet echt iets wisten van waar naar we op zoek waren. Echt helemaal niks. We waren al super blij dat we het doopboek gevonden hadden en ook redelijk makkelijk, dus dat we het andere niet vonden was niet heel erg. Ook omdat oma had gezegt dat dit er waarschijnlijk niet meer was( dat was een brief in het Nederlands waar in beschreven stond dat de vader van oma naar het gemeentehuis was gekomen om de geboorte aan te geven). Toen heeft onze gids ons nog meegenomen naar een kerkhofje waar wat nederlanders begraven waren. Het blijft bizar om in een ver land ineens nederlands te kunnen lezen. Hier heel even ronsgelopen, maar het was echt heel warm dus terug naar het hotel. Onderweg nog bij een local gestopt die misschien nog iets wist van de nederlandse inwoners, maar omdat oma natuurlijk al zo lang weg is leverde dit ook niks op.

De hitte hier in larantuka eiste z'n tol, zeker omdat veerle nog een beetje moe was. Toen is er maar een siësta ingelast, ook zeker niet verkeerd. We hebben van Benoir, de franse jongen, wat films gekregen dus daar hebben we even van genoten. 

Smiddags zijn we met een scooter op pad gegaan opzoek naar een mooi strand, en dat hadden we gevonden. Niet heel groot, maar wit schoon zand met helder water. We hebben alweer onze schelpen verzameling vergroot, we hebben namelijk grote schelpen gevonden die je normaal in kraampjes ziet om te kopen. Die moesten dus ook mee. Nu hebben we een pringles bus en een waterfles vol met schelpen, nu maar hopen dat ze niet onderschept worden bij een van onze vluchten. Savonds hebben we bij het hotel gegeten en daar kreeg veerle echt hele goede vis, hij noemde het koraalvis, het was echt enorm en zelfs ik vond het heel lekker.