Dag 14: Phnom penh, Killing fields

Vandaag dus naar the killing fields en het tuol sleng museum. We hebben onszelf gisteravond nog zo goed mogelijk in proberen te lezen in wat er in dit land 40 jaar geleden gebeurde. Wikipedia er op nageslagen en ook de film afgekeken.

Om tien uur pakte we de tuktuk van ons hostel en op aanraden van hem zijn we eerst naar de killing fields gegaan. Dit was in verband met de hitte. Ongeveer een uur met de tuktuk door de drukke stad en over stoffige wegen kwamen we aan op locatie. Ineens waren er de toeristen. Bij de entree zat een audioguide die zelfs in het nederlands kon, ideaal dus. Deze audioguide begon te vertellen met hoe de khmer rouge allemaal begonnen was en wat er precies gebeurde. Even kort samengevat: in drie jaar tijd is door eigen volk ongeveer 1/4 van de bevolking vermoord op basis van geleerdheid, politieke ideeën en religie. De leider wilde terug naar jaar 0 en joeg alle stadsmensen naar het platteland.

The killing fields was een van de 300 executie plaatsen. Ik vind het lastig om te beschrijven wat hier is gebeurd en wat dat doet met je als je al die verhalen. Het is ook gewoon stil daar en iedereen is vol verbazing en verschrikking aan het luisteren naar de verhalen wat hier gebeurd is. Het bizarre aan deze plek is ook dat het er allemaal vredig uit ziet. Alle gebouwen zijn namelijk vernield. Het is hier groen met vogeltjes die fluiten en het ligt aan een klein meertje, maar tegelijkertijd hoor je dus wat er gebeurd is. En tegelijkertijd zie je botjes, stukken kleren en tanden op de grond liggen. Er blijven nog steeds overblijfselen naar boven komen. We zijn hier ook nog wel de hele dag mee bezig geweest, en ik denk dat dit zoiets is waar we als we thuis zijn maar over moeten praten, want dit is niet echt te beschrijven.

Ook het museum in de stad was precies zo. Dit was een school in de staf die in die tijd is gebruikt als gevangenis. Overal hangen foto's van de mensen die daar gevangen en gemarteld waren. Het meest ontroerende en mooie hier vond ik dat er een overlevende van die gevangenis, een van de zeven die het overleeft had, in het museum aanwezig was en zijn boek aan te verkopen was. Dat zo'n man na alle ellende op die plek kan zitten en toeristen wat wilde leren, raakte mij wel. Vraag na de reis hier maar naar terug, want ik kan hier nog wel even over door blijven schrijven.

Na dit waren we beide kapot, we zijn naar het hostel gegaan, hebbem wat gegeten en zijn in bed gaan liggem. T was wel weer mooi geweest.