Dag 152 Chitwan

Gisteren konden we een dagje uitslapen en vandaag was het alweer vroeg op. Kwart over 6 werden we opgehaald voor de bus naar Chitwan. Wat een tijden zijn dit zeg, als ik dit over een maand terug lees dan denk ik vast dat ik een idioot was. Maar goed, nu hebben we er weinig last van. We hadden nu een toerist bus in plaats van public en hij was inderdaad ietsje beter. Hij was vooral minder vol, en halverwege kwamen we erachter dat er wifi was. Dat vonden we wel heel bijzonder. En toen kwamen we aan op het busstation van sauhara. 

Dit was een van de punten waar ik over gelezen had op internet. Als je nog niks geboekt had vantevoren dan zou je hier overspoeld worden met mensen die alsnog hun tour verkopen, wij hadden er gelukkig al een. En zo zaten we al snel in een jeep naar ons hotel. Het zag er leuk uit en kregen na ons welkomst drankje al onze lunch. Pasta met frietjes, altijd goed. Toen kwam het vervelende stukje, met de baas ons programma bespreken. Hier hadden we al wat dingetjes over gelezen en het klopte, het was een lastige man om mee te overleggen. Maar we hebben we wat geleerd deze reis, en we hadden alles op papier staan. Dus we hadden uiteindelijk een heel mooi programma samen gesteld. Vanavond nog een wandeling en cultuurshow, morgen een kanotocht, jungle walk en een jeep safari en overmorgen nog een olifanten safari. Klinkt goed toch? 

Even tijd om op te frissen en toen begonnen we onze wandeling. Als eerste kwamen we bij de olifanten stallen. Het is hier wel allemaal iets anders dan in laos. Dit zijn namelijk olifanten van de regering die worden gebruikt om patrouilles te lopen door en rond het park. Dus eigenlijk zijn het nog steeds werk olifanten. Ze staan daar vast aan een ketting, maar er is sinds een paar jaar een project waarmee ze gaan proberen om de olifanten zonder ketting te laten staan. De olifanten gaan ook met pensioen, ze mogen dan zelf door het park mogen lopen en terug kunnen komen voor eten. Al met al klinkt het niet heel slecht, en denk ik dat de olifanten in laos gewoon heel veel geluk hebben met de plek waar ze nu zitten. 

Onze gids heeft ons toen heel veel verteld over de plantjes en vogels die we zagen, je hebt hier wilde parkieten. Ik vind het altijd vreemd als je dieren ziet die wij thuis als huisdier kan hebben. Ook heeft hij ons neushoorn poep aangewezen. Nee lotte, deze hebben we niet voor je mee genomen, iets te veel mensen om ons heen. Het verschil met olifanten is dat neushoorn het altijd op dezelfde plek doen, dus er lag ook een hele hoop. Ik geloofde het eerst niet dat het neushoorn poep was omdat het zo dichtbij het dorpje was, maar blijkbaar komen ze dus echt zo dichtbij. Hier werden we nog eens opgewezen toen de gids naar de overkant van de rivier wees en zei dat daar een neushoorn was. Eeen wat..... ja bij onze avondwandeling buiten het park hebbem we een neushoorn gezien. Eerst was hij heel ver weg, maar hij kwam naar de rivier toe om te drinken. Dus ineens hadden we mega grote neushoorn op 20 meter afstand. Ik dacht dat deze een kleine soort neushoorn was, maar dat had ik dus mis. Hij is misschien wel kleiner dan in afrika, maar hij was nog steeds heel erg groot. Wij hadden ook nog geluk dat wij de neushoorn als een van de eerste zagen zodat wij m echt het water in hebben zien lopen. Heel veel andere mensen kwamen later aankakken en hebben m dus alleen zien zitten in het water. Al was dat natuurlijk ook al gaaf. Na deze bizarre wending van de avondwandeling zijn we door gelopen en daar lagen nog twee krokodillen in het water. Je hebt hier twee soorten. Een met een korte snuit die vis en vlees eet, en eentje meteen hele lange snuit en die eet alleen vis, ik ben alleen de naam even vergeten. Het begint in ieder geval met de g. 

Bij onze tour zat al het eten ook in begrepen dus om 7 uur was ons avondeten klaar. We hadden de nepalese set. Twee soorten curry met rijst en chapati, het was weer lekker en daarna snel door naar de cultuur show. Hier heeft ook een minority stam gewoond. Hier heeft heel veel malaria gezeten en deze stam was daar immuun voor, dus die hadden hier vrijspel. Ze stonden bekend om hun stickdans, hier dansen ze met stokken die ze continu tegen elkaar aan slaan. Het was soms een beetje hilarisch, maar wel heel leuk om te zien. De host van de show probeerde ook heel bekakt engels te praten, samen met een nepalees accent werd dat ook heel grappig. Dus niet echt heel serieus, maar wel een hele leuke avond vulling. Eigenlijk is dit ook wel heel belangrijk, want is dit de enige reden waardoor deze traditie nog bestaad en mensen er iets van af weten.