Dag 33: Siem Reap

(Dit verhaal is ook nog van vorig weekend)

De tuktuk was keurig op tijd, om half 5 stond hij op de stoep bij het hostel. We waren heel op tijd bij de zonsopgang. Het was wel eerst nog even zoeken waar we moesten staan, maar toen we er eenmaal waren hadden we hele goede plaatsen. We stonden aan het water naast alle touristen met enorme camera's! Wat een grote gevallen en gadgets hadden ze allemaal mee zeg!

Langzaam begin het wat lichter te worden, het was alleen wel bewolkt. Dat was wel jammer want we hebbem geen mooie kleuren in de lucht gezien. Maar het was wel heel leuk om gedaan te hebben en zo in het donker naar de tempel te gaan. Na de zonsopgang zijn we naar de plaats gegaan van het schilderij. De man die het had geschilderd was er met ons schilderij en we mochten ook nog even snel naar de tempel lopen. Dat was wel heel leuk omdat we nu de enige waren omdat de tempel nog gesloten was. Deze tempel was zelf niet heel indrukwekkend, maar het was over het water er naar toe is heel mooi!

Nou met eindelijk ons schilderij in de tas gingen we verder op pad. We gingen eerst naar een tempel 35 km van Ankor af, maar het is wel een onder deel van het ankor complex. De tempel heette Banteay srei en was prachtig! Het was weer heel anders dan de andere tempel, met name omdat dit een hindoeïstische tempel was. Ze hadden hele mooie versieringen en het was leuk om die andere stijl te zien. Na de tempel gingen we door naar het landmijnmuseum.

Dat was wel een indrukwekkend museum, het verhaal over de rode kmer werd ook weer duidelijker. Het museum is opgericht door een man die als kind een wees was. Hij is toen opgevoed door de rode kmer en is toen hij 10 jaar was mee gaan vechten in het leger van de rode kmer. Maar toen hij de kans kreeg om te ontsnappen heeft hij dat gedaan en is hij naar het vietnamese leger over gestapt en toen de vietnamen zicht terug trokken is hij bij het Cambodiaanse leger gaan vechten. Hij heeft in zijn leven daardoor heel veel landmijnen neergelegd. Daardoor is hij begonnen om landmijnen te gaan verwijderen en alles wat hij verwijderde bewaarde hij in zijn huis. Op een gegeven moment kwamen touristen dat te weten en zijn naar zij huis gegaan om ze te bekijken. Hij heeft toen van zijn huis een museumpje gemaakt. Nu is er een nieuw museum omdat het im zijn eigen huis niet meer mocht ivm de veiligheid. Hij heeft nu ook een team opgericht em daarmee verwijderen ze in bepaalde gebieden landmijnen. Ze hebben zich vooral gericht op de kleine gebieden bij dorpjes die al heel erg lang op hulp wachten. Ze hadden ook Nederlandse beschrijvingen bij alles dus dat was ook fijn. Bij het museum was ook nog een weeshuis waar vroeger veel slachtoffers van de landmijnen waren maar dat wordt gelukkig nu veel minder.

Na het landmijnmuseum gingen we door naar de vlindertuin, dit is de grootste van zuidoost Azië. Daar moesten we wel eem beetje om lachen, want voor Nederlands begrippen was hij echt niet groot. Maar het was wel heel leuk, het was wel een uitdaging om ze op de foto te zetten maar het is gelukt :)

Na de vlindertuin zijn we weer naar het hostel gegaan. Het was toen 2 uur, maar we waren al sinds 4 uur op dus we waren kapot. We zijn lekker een uurtje op bed gaan liggen. We hebben s avonds met Kaat (een nieuwe vrijwilligster) afgesproken om samen boodschappen te gaan doen.