Dag 58: Ho chi minh city
27 december 2014 - Ho Chi Minh-stad, Vietnam
Vandaag naar de chu chi tunnels (de tunnels die noortd vietnam heeft gebruikt om tegen de amerikanenen zuid vietnam te vechten) en naar de cau dai tempel ( dat is een vrij nieuw geloof,wat een mengelmoes is tussen Boeddhisme, Islam, Confucianisme, Taoïsme, Vietnamees spiritualisme en Christendom.)
Onze tour guide vandaag was een vietnameese man van over de 70, die dus zelf de oorlog had meegemaakt. Hij sprak goed engels want hij had tijdens de oorlog als tolk gewerkt bij het amerikaanse leger. Hij bracht ook echt iets extra's aan de tour met zijn verhalen. Het was ook een super positieve man, hij had allemaal verschrikkelijke dingen meegemaakt,maar hij stond nog zo positief in het leven. Hij was ook iemand die volgens mij echt van de kleine dingen genoot, want zoals hij zelf zei als je makkelijk in het leven staat ben je ook makkelijker gelukkig. En hij had nog een ideaal dat opeen gegeven moment iedereen een mengelmoes tussen rassen zou zijn zodat iedereen hetzelfde zou zijn. Het is moeilijk om het allemaal onder woorden te brengen maar het was een mooie man en we hebben van zijn verhalen genoten.
Eerst kwamen we aan bij de tempel. Het cau dai geloof is het derde geloof van vietnam en heeft wereldwijd volgens mij acht miljoen volgers. Ze aanbidden het linker oog, omdat deze in verbinding staat met je hart. Ze bidden vier keer per dag en wij hebben dit kunnen zien toen we de tempel bezochten. De meeste waren gekleed in witte doeken en sommige in knal geel, rood en blauw. De vrouwen moesten allemaal aan de linker kant van de tempel en de mannen rechts. Het was heel speciaal om te zien.
Toen door naar de cu chi tunnels, dit is het meest toeristische van vietnam. Onze guide zei dat 90 procent van de toeristen in vietnam dit gezien had. We kregen door onze eigen guide een rondleiding over het terein. Eerst is veerle in een orginele tunnel gekropen, of alleen het begin. Dit wad gewoon een klein gat in de grond. Later mochten we door iets vergrote tunnels kruipen. Voor ons hadden ze 1,20 bij 80 gemaakt, terwijl ze eigenlijk 80 bij 60 waren. Wij kregen er al een benauwend gevoel bij, dus dat moet echt naar zijn geweest. Ze lieten je ook zien wat voor vallen ze gemaakt hadden om de amerikanen te verwonden. Vroeger vingen ze er wild mee, nu amerikanen. Ook nog een krater van een b52 gezien, een enorm gat was dat. Op het einde kregen we nog een propoganda filmpje te zien over hoe goed ze hier waren en dat mensen tot helden werden uitgeroepen omdat ze zoveel amerikanen hadden gedood. Het was heel gaaf om te zien, maar wel minder indrukwekkend dan de killingfields, dat komt denk ik door de manier hoe ze het hier toeristisch hebben gemaakt. Je had er naast ook nog een schietbaan, waar je dan je geld weer uit kon geven. We vonden dit allebei niet gepast om dat op zo'n locatie te doen. Zeker omdat er gewoon mensen lopen die het meegemaakt hebben en dan continu het lawaai van de schoten te horen krijgt,
Toen weer de bus in en terug naar saigon. Hier hebben we voor ons tweede kerst dag bij de Mexicaan gegeten. Hier hadden ze tenminste kerstmuziek. Daarna nog bij de bakker twee kersttaartjes gehaald. Toch nog een klein beetje kerstgevoel.
Onze tour guide vandaag was een vietnameese man van over de 70, die dus zelf de oorlog had meegemaakt. Hij sprak goed engels want hij had tijdens de oorlog als tolk gewerkt bij het amerikaanse leger. Hij bracht ook echt iets extra's aan de tour met zijn verhalen. Het was ook een super positieve man, hij had allemaal verschrikkelijke dingen meegemaakt,maar hij stond nog zo positief in het leven. Hij was ook iemand die volgens mij echt van de kleine dingen genoot, want zoals hij zelf zei als je makkelijk in het leven staat ben je ook makkelijker gelukkig. En hij had nog een ideaal dat opeen gegeven moment iedereen een mengelmoes tussen rassen zou zijn zodat iedereen hetzelfde zou zijn. Het is moeilijk om het allemaal onder woorden te brengen maar het was een mooie man en we hebben van zijn verhalen genoten.
Eerst kwamen we aan bij de tempel. Het cau dai geloof is het derde geloof van vietnam en heeft wereldwijd volgens mij acht miljoen volgers. Ze aanbidden het linker oog, omdat deze in verbinding staat met je hart. Ze bidden vier keer per dag en wij hebben dit kunnen zien toen we de tempel bezochten. De meeste waren gekleed in witte doeken en sommige in knal geel, rood en blauw. De vrouwen moesten allemaal aan de linker kant van de tempel en de mannen rechts. Het was heel speciaal om te zien.
Toen door naar de cu chi tunnels, dit is het meest toeristische van vietnam. Onze guide zei dat 90 procent van de toeristen in vietnam dit gezien had. We kregen door onze eigen guide een rondleiding over het terein. Eerst is veerle in een orginele tunnel gekropen, of alleen het begin. Dit wad gewoon een klein gat in de grond. Later mochten we door iets vergrote tunnels kruipen. Voor ons hadden ze 1,20 bij 80 gemaakt, terwijl ze eigenlijk 80 bij 60 waren. Wij kregen er al een benauwend gevoel bij, dus dat moet echt naar zijn geweest. Ze lieten je ook zien wat voor vallen ze gemaakt hadden om de amerikanen te verwonden. Vroeger vingen ze er wild mee, nu amerikanen. Ook nog een krater van een b52 gezien, een enorm gat was dat. Op het einde kregen we nog een propoganda filmpje te zien over hoe goed ze hier waren en dat mensen tot helden werden uitgeroepen omdat ze zoveel amerikanen hadden gedood. Het was heel gaaf om te zien, maar wel minder indrukwekkend dan de killingfields, dat komt denk ik door de manier hoe ze het hier toeristisch hebben gemaakt. Je had er naast ook nog een schietbaan, waar je dan je geld weer uit kon geven. We vonden dit allebei niet gepast om dat op zo'n locatie te doen. Zeker omdat er gewoon mensen lopen die het meegemaakt hebben en dan continu het lawaai van de schoten te horen krijgt,
Toen weer de bus in en terug naar saigon. Hier hebben we voor ons tweede kerst dag bij de Mexicaan gegeten. Hier hadden ze tenminste kerstmuziek. Daarna nog bij de bakker twee kersttaartjes gehaald. Toch nog een klein beetje kerstgevoel.
Opa oma