Dag 70 Hue

Vandaag hebben we nog een dagje Hue voordat we doorgaan naar hanoi. Vanavond weer een nachtbus richting de hoofdstad van Vietnam. Gisteren hebben we dus de citadel gedaan en een ander cultureelhoogtepuntje in Hue zijn de graftombes van de emperors die hier geleefd hebben. Vanaf het moment dat de fransen vietnam overgenomen hadden hadden de emperors hier eigenlijk niks meer te zeggen. Als ik het goed heb zijn ze toen maar hun eigen graftombes gaan bouwen omdat ze eigenlijk niks beters te doen hadden. De tombes zijn zo groot dat ze er zelfs nog met hun hele familie geleefd hebben.

Omdat dat de tombes net buiten de stad lagen hebben we een scooter gehuurd en zijn we er zelf naar toe gegaan. Voor het eerst rijden in een stad met een scooter was wel weer even extra opletten, maar eigenlijk gaat het gewoon vanzelf, je moet alleen echt alle kanten in de gaten houden, het verkeer komt echt van alle kanten. Bij het derde stoplicht kwam er een vrouw naast ons staan en vroeg waar we naar toe gingen, toen zei ze dat zij daar dichtbij woonde en dat we haar wel konden volgen. Dat was wel heel makkelijk, nu hoefde we nier eens meer te kijken hoe we moesten gaan. Natuurlijk denk je altijd wat je ervoor moet geven maar dat was een zorg voor straks, eerst maar bij de tombe komen. Net voor de tombe vroeg ze ons of we na de tombe bij haar fruit wilde komen eten voor een kleine bijdrage die wij konden bepalen. Dit leek ons wel leuk, konden we ook zien hoe ze hier leefde. Na een goede prijs afgesproken te hebben gingen wij de tombe in en bleef zij op onw wachten.

De tombe was prachtig gelegen in de natuur, wel zelf aangelegd, maar mooi. De tombe had meerdere gebouwen die diende voor het aanbidden van de emperor en op het einde was een heuvel waar hij dan in ligt. Deze gaat maar 1 keer paar jaar open om erin te kunnen.

Toen we klaar waren gingen we met het vrouwtje naar haar huisje. Het zag er eigenlijk best goed en ook nog eens uit de stad, lekker rustig dus. Ze maakte voor ons een hoop mango en bananen klaar en toen hebben we wat gepraat. Ze had vijf kinderen tussen de 15 en 32 jaar oud. Ze is er dus wel even mee bezig geweest. Ze had engels geleerd van haar kinderen, ze kon het erg goed en haar man werkte op de berg waar hij het fruit oogste en zij verkocht dit steeds sochtends oo de markt. Op het einde probeerde ze toch nog even wat meer geld uit te slepen, een beetje jammer maar wel begrijpelijk.

Toen zijn we nog naar twee pagodas gegaan, eentje waar echt niemand was en een andere die wel weer toeristisch was. Daarna nog wat gerust en alles opgeladen voordat we de langste bus in gaan tot nu toe. 14 uur in de bus, dat is langer dan onze vlucht hier naar toe. Maar we vinden het eigenlijk wel leuk. Zo vond ik vroeger de reisdagen op vakantie nooit erg. Muziek in de oren, wat lezen en wat slapen, wat een heerlijke combo.