Dag 76 Dien bien phu
13 januari 2015 - tp. Điện Biên Phủ, Vietnam
Tja... wat een hobbelige weg is dit zeg. Met z'n vijven achterin is toch wel een beetje krap als je allemaal wilt slapen. Het vervelende was ook nog dat je continu iets naar beneden zakte dat je je of continu tegen moest houden of om de zoveel tijd naar boven moest trekken. Maar we hebben geslapen en nog best lekker ook, dus eigenlijk mogen we niet klagen. Alleen is het al 7 uur s ochtends en zouden we al rond half zes aankomen in Dien Bien, maar we zijn er nog niet. Niemand spreekt engels dus er achter komen waar we zijn en hoe lang het duurt lukt niet echt. Blijkbaar hebben we rond half vijf een lekke band opgelopen en sindsdien niet meer gereden. Toen hebben we ons hostel maar gebeld en zij vertelde ons dat we op 100 km afstand zaten en onze aansluiting al gemist hadden. Dat we morgen de bus moesten pakken. De buschauffeur heeft het geld dus die koopt voor ons het kaartje.
De bus was weer gemaakt en we konden weer verder, uiteindelijk kwamen we rond half 1 aan in Dien Bien. Tassen eruit gehaald en toen vertrok de chauffeur ineens. Zonder dat wij kaartjes hadden. Panieeeek. Gelukkig waren en nog drie meiden die precies hetzelfde probleem hadden als wij, dus we stonden daar niet helemaal alleen. Maar nog steeds, de chauffeur was weg met ons geld. De tickets waren 40 euro, dus we hadden geen zin om dat nog een keer te betalen. Na heel veel rond gevraagd (zonder succes) en al gebeld te hebben, komt ineens de chauffeur terug. Hij gaf ons het geld en we konden tickets kopen. Alles komt weer goed zoals altijd.
We hadden alleen bijna geen vietnsamees geld meer. 185 dong, wat neer komt op nog geen acht euro. We hadden echt geen zin om nog te gaan pinnen dus ons doel was om hier mee te overleven. Na goed zoeken hebbem we een kamer van 100 gevonden. Hij was wel vies, maar het bed gelukkig niet. Toen hadden we nog 3,60 euro over om eten te krijgen voor de dag en de reis morgen. Twee flessen water en rijstcrackers verder haddenwenog maar 55 over. Toen het avond eten, dat werd lastig. Gelukkig vonden we een tentje waar en wifi was en we een broodje ei voor 20 konden krijgen, dus dat was helemaal top. Nog een zak rijsrcrackers gekocht en we waren helemaal voorzien, hebben we toch maar goed gedaan. Slapen en vroeg op voor de bus naar Laos. Nu hopelijk echt.
De bus was weer gemaakt en we konden weer verder, uiteindelijk kwamen we rond half 1 aan in Dien Bien. Tassen eruit gehaald en toen vertrok de chauffeur ineens. Zonder dat wij kaartjes hadden. Panieeeek. Gelukkig waren en nog drie meiden die precies hetzelfde probleem hadden als wij, dus we stonden daar niet helemaal alleen. Maar nog steeds, de chauffeur was weg met ons geld. De tickets waren 40 euro, dus we hadden geen zin om dat nog een keer te betalen. Na heel veel rond gevraagd (zonder succes) en al gebeld te hebben, komt ineens de chauffeur terug. Hij gaf ons het geld en we konden tickets kopen. Alles komt weer goed zoals altijd.
We hadden alleen bijna geen vietnsamees geld meer. 185 dong, wat neer komt op nog geen acht euro. We hadden echt geen zin om nog te gaan pinnen dus ons doel was om hier mee te overleven. Na goed zoeken hebbem we een kamer van 100 gevonden. Hij was wel vies, maar het bed gelukkig niet. Toen hadden we nog 3,60 euro over om eten te krijgen voor de dag en de reis morgen. Twee flessen water en rijstcrackers verder haddenwenog maar 55 over. Toen het avond eten, dat werd lastig. Gelukkig vonden we een tentje waar en wifi was en we een broodje ei voor 20 konden krijgen, dus dat was helemaal top. Nog een zak rijsrcrackers gekocht en we waren helemaal voorzien, hebben we toch maar goed gedaan. Slapen en vroeg op voor de bus naar Laos. Nu hopelijk echt.
Daar hebben ze uiteindelijk hun kolonie Vietnam verloren en dat was weer de opmaat richting de oorlog met de Amerikanen. Next stop Laos; erg benieuwd.