Week 1 vrijwilligerswerk

Pff wat een week met allemaal nieuwe indrukken, maar wel geweldig!

Op maandag morgen zijn we samen met twee vrouwen (twee verpleegkundige die al 3 weken vrijwilligerswerk bij het cdo hadden gedaan) naar het dorpje gegaan. Dit is hun laatste dag hier en ze gaan mee om ons een beetje de weg wijs te maken. Onderweg zijn we nog bij de lokale markt gestopt om groente voor de hele week te kopen. Dit was ons boodschappenlijstje

Supermarkt:
8 yogurtjes
10 noodels pakjes
6 liter water
5 bouillon blokken
Zak cruesli
Fles cassis
Ijsjes
Chilisaus
Zout
Boek
Mentos

Lokal market voor 7 dollar hebben we:
4 mangos
4 appel/peren (het is een combinatie tussen die twee, erg lekker)
16 banaantjes
een kool
2 courgette
4 wortels
1 paprika
5 uien
Twee grote blokken ijs

Nou dit was ons boodschapper lijstje voor deze week :)

Wat ons opviel tijdens de rit is dat alle wegen best goed zijn, in het dorpje waar we zitten heeft zelfs een verharde weg. Dit is heel anders dan in phnom penh, daar waren de wegen als je het centrum van de stad uit was veel slechter. Nou daar aangekomen konden we gelijk kennis maken met de 6 weeskinderen (het zijn er meer dan in eerste instantie werd gezegd, maar jan had er een paar nog gered van de straat) en een jong getrouwd stel. De vrouw is ook wees en is vroeger door Jan opgevangen, ze is nu getrouwd en zorgt voor de kinderen. Ze stelde zich allemaal voor maar die namen! Die zijn echt lastig ze lijken namelijk ook erg op elkaar, maar we gaan ons best doen om ze te onthouden. Nadat we kennis hadden gemaakt en het huisje hadden gezien zijn we naar de medische post gegaan. Ook daar waren ze weer erg aardig, waardoor we ons welkom voelde.

Wij zullen de komende weken s ochtends van 8 tot 12 en s middags van 2 tot 5 op de medische post zijn. Dus nu gingen we ook om 12 uur terug om te gaan eten. We hebben voor s middags noodles, maar dat was nog wel een probleem haha want we hadden heet water nodig... Je moet hier je eigen vuur maken, gelukkig niet met een stokjes tussen je handen rollen of een vuurstick haha want er is wel een aansteker. Maar dan, ze maken hier het vuur aan met plastic, dat gebruiken ze als een aanmaak blokjes en daarna gooien ze er hout bij. Maar gelukkig was er nog een jongetje thuis die ons kon helpen.

Om twee uur weer naar de medische post en daar kreeg het personeel ineens les, de medische post heeft namelijk een hogere status gekregen waardoor ze ook aan meer eisen moeten voldoen. Daarom is er deze week inspectie, die s ochtends mee kijkt en hun s middags les geeft. Er waren op dit moment geen patiënten dus zijn we bij de les gaan zitten. Niet dat we er iets van konden verstaan, want van khmer valt helemaal niets te maken, het heeft ook een heel ander schrift. Maar er was nog een vrouw van de inspectie die een beetje engels kon en soms wat voor ons vertaalde.

We hebben deze dag in de apotheek geholpen, we hebben gehoord dat we dat veel zullen doen. Ze hebben ons ook al geprobeerd kmer te leren zo dat we kunnen zeggen s ochtends 1 smiddags geen en s avonds 1, maar dat is erg lastig helemaal met mijn grote talenknobbel ahummmm. Maar we doen ons best en het is leuk, de lokale bevolking vind het volgens mij ook geweldig als we woorden in het kmer proberen uit te spreken. Toen de drukte weer voor bij was zijn we weer even bij de les gaan zitten die nu over ehbo ging, het abc protocol. Dat was wel grappig om te zien want we konden nu soms een beetje opmaken waarover ze aan het praten waren.

Om een uur of 5 gingen we naar de vrijwilligershut, voor de volgende uitdaging, eten koken. Er was nu niemand die ons kon helpen met vuur maken, maar het was gelukt! Wij mogen hier rijst van hun gebruiken omdat dat van het land van jan komt dus we hoeven alleen onze eigen groente te maken. Toen wij klaar waren met eten kwamen de jongens thuis van school. Ze kunnen hier allemaal ongeveer tot de 9de klas naar school, maar daarna is er geen vervolg op die school in het dorp. Alleen het probleem is dat ze ook niet in siem reap naar school morgen. Het is een regel dat de kinderen uit de dorpen niet in siem reap op school mogen zitten. Dat komt omdat die klassen al veel te vol zijn. Daarom wil Jan nu een highschool school gaan bouwen zodat de kinderen hier nog langer naar school kunnen.

Het was erg leuk met de kinderen, we hadden ze gevraagd of ze ons in het kmer tot 10 wilde leren tellen en dat vonden ze geweldig. Ze komen dan allemaal om je heen zitten en willen het je allemaal leren. We hebben ook met ze gespeeld met de zak lamp, bijvoorbeeld laten zien wat er gebeurd als je die omder je kin hielt en dan een foto maken zodat ze ook zichzelf konden zien. Daarna zijn we naar bed gegaan, lekker vroeg maar als we de rest moeten geloven begint hier de haan romd 5 te kraaien en zijn de kinderen ook al vroeg op.

Dinsdag
En de verhalen kloppen, vannochtend inderdaad om vijf uur waker gekakeld. En niet door 1 haan, maar alle hanen van het hele dorp. Om de beurt waren ze aan het strijden we het hardst mensen wakker kon maken. Wij zijn om half zeven opgestaan en toen waren al onze acht huisgenoten er alweer van door. Als onbijt hadden we een aardbeiyoghurtje met cruesli en een banaan. Eens zien of we daar de ochtend op kunnen teren.

Om acht uur waren we bij de medische post. Deze ligt echt op een geweldige locatie. Tegenover heb je namelijk rijstvelden, en zo mooi had ik ze nog niet gezien. Misschien maakt het feit dat je op het platteland zit het wel een stukje mooier. Bij ons huisje staan twee fietsen die wij mogen gebruiken om naar de post te fietsen, ongeveer tien minuten. We begonnen vanochtend met helpen in de apotheek.

Toen gingen ze de verloskamer schoonmaken en kwam er een doos te voorschijn met allemaal verschillende soorten verbanden. Voor ons weer een leuk taakje om die te gaan sorteren en een nieuwe plek te geven in de medische post. Toen we klaar waren met sorteren waren de eerste vier uur al om en konden we gaan lunchen. Hop, die fiets op en terug naar ons hutje. Nu hadden we tijd en licht om naar de douche te gaan. Twee opties. Of onder de water pomp, of uit de grote bak bij de wc. We hebben het maar in het hokje van de wc gedaan, want daar sta je niet open en bloot voor iedereen. Nog even in de hangmat gelegen en toen konden we alweer gaan. Vanmiddag hebben we gynaecologie les gehad, wel in het khmer. Maar we kunnen vaak aan de getallen zien waar het over gaat. Bloeddruk, hartslag of ademhalingsfrequentie. Op een gegeven moment mochten we een baby pop gaan beademen. Heel grappig om te zien hoe ze hier les krijgen.

De tijd vliegt hier echt voorbij en het was zo weer tijd om naar huis te gaan, we hebben vandaag ook veel khmerse woordjes en zinnetjes geleerd. We kunnen ondertussen al tellen, uitleggen wanneer en hoevaak ze een pil moeten nemen en zelfs hoe ze ORS moeten gebruiken. Wel heel basis en met korte zinnen, maar ze begrijpen ons, denken we.

Ook al lukte het gisteren om ons eigen vuur aan te maken moesten we het vandaag toch even vragen aan een van de kindjes. Die hebben het zo aan. En wat een energie hebben die savonds. Vandaag was het acrobaten avond en gingen ze alle trucjes laten zien die ze in huis hebben. Het hele huis schud ervan, ze breken onderhand letterlijk de tent af. Met de voeten af zetten tegen de bladeren muur lijkt ons toch niet zo'n goed plan. We hebben ook zelfs nog samen liedjes engelse gezongen, die ze waarschijnlijk van een vrijwilliger hebben geleerd. Liedjes zoals hokipoki, de wielen van de bus en liedjes van doewakao (geen idee hie hij heet haha) Na uitgeraasd te zijn, zijn ze ineens heel rustig en gaan wij lekker ons bedje in.

Woensdag
Nou we hebben al weer beter geslapen dan gisteren. We worden nog steeds wel even wakker van het gekakel maar je slaapt wel snel weer in. Na ons ontbijtje was het weer tijd om naar de post gegaan. Chengg (de rechterhand van Jan, die de zaken van oa de vrijwilligers regelt) had ons gesmst of we langs een meisje wilde gaan die in een rolstoel zit. Ze heeft vanuit nederland een rolstoel gesponsord gekregen. Het is een fiets rolstoel die ze met haar handen kan bedienen, zodat ze niet meer afhankelijk is van haar moeder en haar zusje. We hadden al redelijk snel gezien dat de ketting eraf lag, alleen die eropleggen was een probleem. De kettingkast kregen we eraf maar dan.. we wisten gelukkig wel dat er naast het ziekenhuis een fietsen maker was, dus met de rolstoel op pad. Dat was volgens mij een hele happening want iedereen keek ons aan, al is dat normaal ook wel ;) Gelukkig kon de fietsenmaker ons helpen, hij had de ketting er zo op. Ze moesten er wel een beetje om lachen dat hij nu een rolstoel maakte ipv een fiets. Eenmaal weer terug gingen we oefenen, want ze had de rolstoel nog niet zolang en het is voor haar best zwaar. We hebben daarom afgesproken dat we daar om half 12 weer zijn zodat we haar kunnen helpen met naar school brengen.

Verder hebben we s ochtends vooral veel apotheek en schoonmaakwerk gedaan. De twee mensen van de inspectie zijn er deze hele week. S ochtends kijken ze mee en wordt er een grote schoonmaak gehouden en s middags geven ze les.

We hebben weer geholpen met schoonmaken en toen was het al weer tijd het meisje in de rolstoel naar school te helpen. De moeder was er nu ook en die vond het ook fijn dat we er waren, niet dat ze dat kon zeggen maar ze pakte bijvoorbeeld een paar keer onze handen. Nadat we haar naar school hadden gebracht gingen we naar de vrijwilligershut om te eten en wat een verassing het waren noodles en een appelpeer haha. Alleen werd guus onder het eten niet lekker, hij werd heel misselijk en moest ook overgeven. Guus is daarom de middags thuis gebleven en ik ben wel naar het ziekenhuis gegaan.Daar hadden ze s middags les over groei van een kind.
Ze vroegen in het ziekenhuis helemaal uit was guus had waar hij last van had en of hij misschien medicijnen nodig had. Maar we hadden zelf ors bij dus dat was niet nodig

S avond voelde guus zich iets beter maar echt zin om te eten had hij niet, we zijn lekker vroeg in bed gaan liggen om te lezen en te slapen.

Donderdag
Vannochtend voelde ik me alweer een stuk beter. Het yoghurtje als ontbijt ging er weer lekker in. Ik merkte wel dst ik me toch nog wat slap voelde, maar dat zal wel komen doordat ik gisteren eigenlijk niks gegeten had.

bij de medische post was het vandaag vrij rustig, we hebben wel mee mogen kijken toen er de hechtingen bij een vrouw uit gehaald werden. We hebben vandaag wat tijd gehad om met het personeel te zitten. We zijn uitgenodigd voor eem feestje maandag want iemand wordt de nieuwe director van de medische post. We zijn heel benieuwd hoe dat in z'n werk gaat want het begint al om twee uur op de medische post.

Al met al een rustige dag op de medische post, maar thuis ontplofte de boel. De jongens waren thuis en wij wilden ze wel gaan vermaken. Dus wij hadden ieder twee handschoenen gegeven, die witte die wij in het ziekenhuisje dragen, en wat er toen gebeurde verbaasde ons. Ik denk dat met ieder twee handschoenen ze wel twee uur zoet zijn geweest. Eerst gewoon opblazen, maar met hun mollesterende gedrag waren ze gauw voor de eerste keer kapot. Daarna hebbem ze echt nog twintig manieren gevonden om met zo'n handschoen te spelen. zelfs de vingers werden er uieindelijk afgesneden om weer vijn nieuwe ballonnen te maken. Wat ook grappig was, was dat iedereen er anders mee omgingen. De kleinste was de zuinigste op z'n ballon. Hij heeft ook een hele tijd alleen met veerle de ballon over en weer overgeslagen. Stil staan kon hij niet, hij heeft wel een uur staan stuiteren denk ik. Op t moment dat voor hun het eten klaar was, ja dat hielden ze ondertussen zelf in de gaten waren ze stil. Wij zijn in bed gaan liggen hebben niks meer van ze gehoord dat de kinderen.

Vrijdag
Nou de laatste dag van de eerste week is al weer aangebroken. Net zo als de rest van de reis vliegt de tijd! We worden om 1 uur door de tuktuk opgehaald, dus we zijn vandaag alleen s ochtends in het ziekenhuisje. Het was erg druk er waren alleen im de ochtend al 40 mensen dus die ochtend vloog voor bij. Daarna zijn we naar het hutje gegaan onze spullen gepakt en toen kwam de tuktuk al weer.

Ik voelde me wel echt vies dus het is fijn dat we in het hostel weer een goede douche kunnen nemen. Je zweet hier namelijk echt continu en helemaal met een lange broek en een t shirt met er dan ook nog een witte jas overheen.

We hebben de middag rustig aan gedaan, we hebben wat lekker eten in de supermarkt gehaald. Na een week rijst groente en noodles zijn een paar chipjes echt lekker! s avonds zijn we naar de avondmarkt gelopen. Het is wel heel raar om weer terug te zijn, het is in de stad zo anders dan in het dorp! Na de avondmarkt zijn we naar pubstreet gelopen om daar wat te eten. Maar pfoeeee wat een drukte zeg en wat een totaal ander Azië. Overal pub, muziek en veeeeel mensen en tuktuks. We hebnen heerlijk italiaans gegeten, alleen vond mijn buik het s avonds wat minder. Die was al dat eten nu al niet meer gewend ofzo haha.

Nou dit was onze eerste week vrijwilligerswerk, het is echt een geweldige ervaring! We zijn ook heel blij dat we het via deze organisatie doen en niet via een andere grote organisatie. Alleen al met de weeskinderem in ee hutje wonen is al een unieke ervaring.